Andrzej Pilipiuk

Z wykształcenia archeolog, z zamiłowania pisarz, publicysta, niezależny historyk i poszukiwacz meteorytów. Pisarzem postanowił zostać w trzynastej wiośnie życia, przez kolejne dziewięć lat ciężką pracą samokształceniową zdobywał umiejętności niezbędne w tym fachu. Jak go podsumował jeden z czytelników, „najwybitniejszy piewca wsi polskiej od czasów Reymonta”.

Debiutował w 1996 roku na łamach „Fenixa” opowiadaniem "Hiena" — otwierającym cykl opowieści o losach i przygodach Jakuba Wędrowycza, plugawego degenerata, bimbrownika i egzorcysty. W ciągu ostatnich pięciu lat powstało przeszło 60 utworów powiązanych postacią tego bohatera, które przyniosły Andrzejowi sławę oraz uznanie czytelników w Polsce i Czechach. Zostały one zebrane w czterech zbiorach: "Kroniki Jakuba Wędrowycza", "Czarownik Iwanow", "Weźmisz czarno kure...", "Zagadka Kuby Rozpruwacza".

W 2003 roku ukazała się powieść o alchemiku Sędziwoju, kuzynkach Kruszewskich i księżniczce Monice, zatytułowana "Kuzynki". Rok później czytelnicy mogli ponownie spotkać się z czwórką niezwykłych bohaterów w "Księżniczce".

Siedmiokrotnie nominowany do Nagrody Fandomu Polskiego im. Janusza A. Zajdla: za powieść "Kuzynki" (2003) oraz za opowiadania: "Ostatnia posługa" (1997), "Hochsztapler" (1998), "Kuzynki" (nagrodzone, 2002), "Jakub Wędrowycz i siedmiu krasnoludków" (2003), "Księżniczka" (2003), "Mars 1899r." (2003)