James Woods

Starszy syn (ma młodszego o równe dziesięć lat brata Michaela Jeffreya, który został także aktorem) amerykańskiego oficera wywiadu – Gaila Peytona Woodsa i nauczycielki Marthy Woods, już jako dziecko wyróżniał się wielką inteligencją (jego IQ wynosi ponad 180), studiując z zapałem m.in. algebrę liniową na uniwersytecie. Do perfekcji opanował grę na gitarze klasycznej. W tamtym czasie marzył o wykonywaniu pracy okulisty lub by być policjantem. Gdy szyba spadła mu na ramię, uszkadzając arterię, lekarze założyli mu ponad dwieście szwów. Poważny wypadek pokrzyżował jednak te plany, uniemożliwiając zarówno grę na gitarze, jak i pracę w klinice medycznej.

Dorastał w Warwick, w stanie Rhode Island, zanim ukończył Pilgrim High School w 1965 roku. Studiował na wydziale nauk politycznych w Massachusetts Institute of Technology, ważnym centrum amerykańskiego życia kulturalnego. Występował jednocześnie na deskach scenicznych off-Broadwayu w Nowym Jorku, gdzie grał w wielu znakomitych sztukach. Jako młodzieniec otrzymał nagrodę na New England Theatre Festival za niezłą kreację w mało znanej sztuce. W roku 1971 odebrał nagrodę Obie za udział w spektaklu "Saved". Nie przypuszczał wówczas, że już wkrótce trafi do filmu.

W kinie zadebiutował u Elii Kazana w dramacie "Goście" (1972). Duże uznanie przyniosła mu rola Karla Weissa, zgorzkniałego artysty żydowskiego w miniserialu "Holocaust" (1978). Za rolę psychopaty Gregory'ego Powella, który dokonuje zbrodni w dramacie "Cebulowe pole" (1979) otrzymał pierwszą nominację do nagrody Złotego Globu. Zebrał dobre recenzje za rolę zdradzającego swojego przyjaciela Maximiliana 'Maxa' Bercovicza, postać naznaczoną tragizmem i zagraną niezwykle sugestywnie w gangsterskiej opowieści Sergio Leone "Dawno temu w Ameryce" (1984). Kolejna rola D.J. w telewizyjnym dramacie familijnym "Obietnica" (1986) przyniosła mu nagrodę Złotego Globu, Złotego Jabłka i Emmy. Tę ostatnią nagrodę odebrał także za postać Billa Wilsona w filmie "Nazywam się Bill W." (1989).

W swojej karierze ma dwie nominację do Oscara, jako Richard Boyle, relacjonujący dramatyczne wydarzenia w Wietnamie, Kambodży, Libanie i w krajach Ameryki Środkowej w dramacie wojennym Olivera Stone'a "Salwador" (1986) oraz za rolę Byrona De La Beckwitha, zagorzałego rasisty, nasyconego złowrogą pychą, przerażającą pewnością siebie i energią w dramacie Roba Reinera "Duchy Mississippi" (1996).

Ceniony za talent, inteligencję i aktorską wszechstronność, traktuje kino jako możliwość wypowiedzenia się o politycznej rzeczywistości. Ukrywa reakcje, a jego kamienna twarz rzadko wyraża emocje i stanowi nieodłączną cechę gry aktorskiej.