Charlotte Rampling

Jedna z dwóch córek malarki Anne Isabelle (z domu Gurteen) i Godfrey'a Ramplinga, złotego medalisty olimpijskiego w sztafecie 4x400 metrów na Olimpiadzie w Berlinie '36, który później, służąc w armii brytyjskiej, został mianowany dowódcą komandorem NATO. Po raz pierwszy wystąpiła publicznie w trzynastym roku życia, wraz ze starszą siostrą Sarah, (w 1966 roku popełniła samobójstwo) śpiewała znane piosenki (C'est si bon czy C'est magnifique), w londyńskich pubach.

Ukończyła St. Hilda's School w Bushley, w hrabstwie Worcestershire i Jeanne d'Arc Academie pour Jeunnes Filles w Wersalu. Na początku swojej kariery, w wieku siedemnastu lat pracowała jako modelka, zanim przesłała swoje zdjęcie do agencji aktorskiej i została zaproszona do udziału w czarnej komedii "Zepsuta do szpiku kości" (1965). Brała udział w zajęciach nowojorskiego Actor's Studio. O mały włos znalazłaby się w obsadzie filmu Romana Polańskiego "Matnia" (1966), lecz jego oferta przyszła za późno. Następnie wystąpiła w niewielkiej roli narciarki wodnej, w komedii Richarda Lestera, "Sposób na kobiety" (1965). Potem pojawiła się w komedii "Georgy Girl" (1967) i jednym z odcinków serialu kryminalnego ABC "Rewolwer i melonik" (1967). Zwróciła na siebie uwagę rolą enigmatycznej Elisabeth Thallman, w dramacie wojennym Viscontiego, "Zmierzch bogów" (1969). W kryminalnym melodramacie wojennym "Nocny portier" (1974), wywołała gwałtowne reakcje krytyków, pojawiając się w szelkach na nagim ciele i w esesmańskiej czapce na głowie. W mrocznym filmie kryminalnym Patrice Chéreau, "Czar orchidei" (1974), zagrała zaszczutą dziedziczkę milionowej fortuny, która wykłuwa oczy zbliżającym się do niej mężczyznom.

Zyskała uznanie amerykańskiej publiczności, w komediodramacie Woody Allena, "Wspomnienia z gwiezdnego pyłu" (1980), dramacie sądowym Sidney'a Lumeta "Werdykt" (1982) oraz komedii "Max, moja miłość" (1986) jako żona dyplomaty angielskiego, która pewnego dnia zaskakuje małżonka wyznaniem, że jest zakochana w szympansie.

Była czterokrotnie nominowana do nagrody Cezara; za postać Barbary Spark, w dramacie kryminalnym, "Zmarły z otwartymi oczami" (1984), za rolę Marie Drillon; profesor języka angielskiego w Paryżu, w dramacie Françoisa Ozona, "Pod piaskiem" (2000); za uhonorowaną Europejską Nagrodą Filmową kreację, angielskiej autorki kryminałów, w thrillerze psychologicznym Françoisa Ozona, "Basen" (2003) oraz jako Alice Pollock, w dramacie "Leming" (2005). W 2000 roku została odznaczona Orderem Imperium Brytyjskiego, zaś w 2001 francuską Legią Honorową i otrzymała honorowego Cezara.