Peter O'Toole

Przyszedł na świat w rodzinie rzymskokatolickiej, irlandzkiego bukmachera Patricka Josepha O'Toole i urodzonej w szkockiej, arystokratycznej, protestanckiej rodzinie pielęgniarki Constance Jane. Kiedy ukończył pierwszy roczek, rodzina przeniosła się do północnej Anglii. Od 1937 roku dorastał w Leeds. Jako chłopiec marzył o zostaniu dziennikarzem. Mając czternaście lat dorabiał jako posłaniec i doręczyciel, a niebawem reporter gazety Yorkshire Evening News. Uczęszczał przez osiem lat do szkoły katolickiej. W wieku siedemnastu lat pojawił się po raz pierwszy na scenie Leeds Civic Theatre. Służył przez dwa lata jako radiotelegrafista, w Królewskiej Brytyjskiej Flocie Królewskiej. W latach 1952-54 uczęszczał do Królewskiej Akademii Sztuk Dramatycznych w Bloomsbury, w dzielnicy centralnego Londynu, gdzie za otrzymane stypendium kontynuował naukę, w Abbey Theatre's Drama School w Dublinie. Występował jako szekspirowski Hamlet oraz m.in. w spektaklu Johna Osborne "Spójrz z gniewem za siebie" w Bristol Old Vic w Bristolu, londyńskim Royal Court Theatre i Shakespeare Memorial Theater Company w Stratford-on-Avon, gdzie zagrał szekspirowskie kreacje Tersytesa w "Troilus i Kresyda", Petruchia w "Poskromienie złośnicy" i Shylocka w "Kupiec wenecki".

Swoją karierę ekranową zapoczątkował gościnną rolą pierwszego żołnierza, w jednym z odcinków przygodowego serialu familijnego, "Szkarłatny kurzyślad" (1956). Na kinowym ekranie zadebiutował w trzech filmach – adaptacji książki Roberta Louisa Stevensona "Porwany za młodu" (1960), "Dzień, w którym obrabowano Bank Anglii" (1960), w roli kapitana Fitcha i przygodowym dramacie kryminalnym "Niewinne dzikusy" (1960) jako pierwszy kawalerzysta. Odniósł sukces tytułową charyzmatyczną kreacją brytyjskiego archeologa, podróżnika, wojskowego i agenta wywiadu Thomasa E. Lawrence'a, w dramacie przygodowym Davida Leana, "Lawrence z Arabii" (1962), za którą odebrał nagrodę Brytyjskiej Akademii Filmowej (BAFTA), zdobył nominację do nagrody Oscara i dwie nominacje do Złotego Globu. Był tytułowym bohaterem powieści Josepha Conrada "Lord Jim" (1965), Aniołem w filmie "Biblia" (1966) i angielskim nauczycielem Pu Yi, ostatniego cesarza Chin, w dramacie historycznym Bernardo Bertolucciego "Ostatni cesarz" (1987).

Kolejne wielkie role, które przyniosły mu nominacje do nagrody Oscara to angielski Król Henryk II, w dramacie historycznym "Becket" (1964); Henryk II, w dramacie historycznym "Lew w zimie" (1968); Arthur Chipping, w dramacie muzycznym "Żegnaj Chips" (1969); czternasty hrabia Jack Gurney, w komedii muzycznej "Wyższe sfery/Klasa rządząca" (1972); reżyser Eli Cross, udzielający schronienia ściganemu przez policję eks-ochotnikowi z Wietnamu, w czarnej komedii "Kaskader z przypadku" (1980); aktor po przejściach alkoholowych, w komedii "Mój najlepszy rok" (1982) oraz starzejący się aktor Maurice, posiadający kilka drobnych sukcesów, w melodramacie komediowym "Wenus" (2006). Za rolę biskupa Cauchona, w telewizyjnym dramacie historycznym, "Joanna D'Arc" (1999), odebrał nagrodę Emmy. W 2003 roku otrzymał honorowego Oscara za całokształt artystyczny.

W 1999 roku zadebiutował jako reżyser i producent komediodramatu telewizji BBC "Jeffrey Bernard jest niedysponowany".