Charlton Heston

John Carlton Carter – syn Russella Whitforda Cartera i Lilli Charlton Carter, miał dziesięć lat gdy rodzice rozwiedli się i matka ponownie wyszła za mąż za Chestera Hestona. W wieku szesnastu lat pojawił się na dużym ekranie w tytułowej roli, w ekranizacji sztuki Henrika Ibsena "Peer Gynt" (1941). W 1941 roku ukończył szkołę średnią New Trier High School w Winnetka, w stanie Illinois. Studiował dramat na Northwestern University w Evanston. W czasie II wojny światowej służył w amerykańskim wojsku. Pod koniec lat 40. grał na Broadwayu, w 1950 roku przeniósł się do Hollywood, zagrał postać Marka Antoniusza w adaptacji szekspirowskiej "Juliusz Cezar" (1950), zanim został zaangażowany do monumentalnego hollywoodzkiego obrazu Cecila B. DeMille "Największe Widowisko Świata" (1952). Stworzył wybitną kreację Mojżesza, w filmie biblijnym Cecila B. DeMille "Dziesięcioro przykazań" (1956). Wielkim sukcesem była tytułowa rola Judy Bena-Hura, bogatego żydowskiego księcia i kupca z Jeruzalem, w ekranizacji powieści historycznej Lwa Wallace'a "Ben Hur" (1959), za którą został uhonorowany nagrodą Oscara.

Jego kolejne wybitne role biblijne i historyczne to siódmy prezydent USA Andrew Jackson w "Dama prezydenta" (1953) i "Buccaneer" (1958), Cyd Rodrigo Díaz de Vivar w przygodowym dramacie wojennym "El Cid" (1961), Michał Anioł w ekranizacji powieści Irvinga Stone'a "Udręka i ekstaza" (1965), Jan Chrzciciel w "Opowieść wszech czasów" (1965), brytyjski generał Charles Gordon w "Chartum" (1966), Marek Antoniusz w szekspirowskim "Juliusz Cezar" (1970) i swoim debiucie reżyserskim "Antoniusz i Kleopatra" (1972), kardynał Richelieu w ekranizacji powieści Aleksandra Dumasa "Trzech muszkieterów" (1973) i sequelu "Czterech muszkieterów" (1974) oraz aktor grający króla w szekspirowskim dramacie Kennetha Branagha "Hamlet" (1996).

Popularność wśród telewidzów zdobył rolą dyrektora generalnego Colby Enterprises Jasona Colby'ego, w operze mydlanej ABC "Dynastia" (Dynasty, 1985) i spin–off "Dynastia Colbych" (The Colbys, 1985-87).

Równolegle z karierą aktorską flirtował z polityką. W latach 50. i 60. popierał demokratów, w 1963 brał udział w Marszu na Waszyngton Martina Luthera Kinga, w latach 1966-1971 był prezesem Stowarzyszenia Aktorów Filmowych. W latach 80. zbliżył się do republikanów i w kolejnych kampaniach wyborczych popierał ich kandydatów na prezydenta. W latach 1998-2002 był przewodniczącym National Rifle Association (Narodowe Stowarzyszenie Broni Palnej), gorliwie opowiadając się przeciwko próbom ograniczenia dostępu do broni w USA – w tej roli pojawił się w oscarowym dokumencie "Zabawy z bronią" Michaela Moore'a.

W 2002 roku stwierdzono u niego chorobę Alzheimera, a 5 kwietnia 2008 roku zmarł w swoim domu.