Rutger Hauer

Mimo że z pochodzenia jest Holendrem i znaczna część jego dorobku to filmy holenderskie, mówi płynnie po angielsku. W 1959 roku, w wieku 15 lat, uciekł z domu rodzinnego i zaciągnął się jako marynarz na dalekomorskich statkach. Rok później porzucił marynarkę i zaczął pracować na deskach teatrów.

Sławę zyskał, debiutując w tytułowej roli w serialu rycerskim Floris (1969), od którego zaczęła się jego wieloletnia współpraca z Paulem Verhoevenem. Później zagrał w wielu filmach, lecz role u Verhoevena były kluczowe dla rozwoju jego kariery. Do najważniejszych filmów w karierze Hauera należą Turecki przysmak, wybrany w 1999 najlepszym filmem 100-lecia w Holandii, w którym aktor wcielił się w rolę rzeźbiarza Erika Vonka, oraz dramat wojenny Żołnierz orański (1977).

W początkach lat 80. postanowił wyjechać do Ameryki. W 1981 roku zagrał drugoplanową rolę terrorysty Wulfgara w filmie sensacyjnym Nocny jastrząb, gdzie wystąpił także gwiazdor kina akcji, Sylvester Stallone. Rok później wystąpił w jednej z najbardziej znanych ról w karierze – jako przywódca replikantów, Roya Batty w opartym na powieści Philipa K. Dicka filmie Blade Runner (Łowca androidów), nakręconym przez Ridleya Scotta. Według większości krytyki Hauer przyćmił swoją kreacją grającego główną rolę Harrisona Forda.

Później zagrał m.in. jedną z głównych ról w ostatnim filmie Sama Peckinpaha, Weekendzie Ostermana, u boku Michelle Pfeiffer wystąpił w roli rycerza Ramona z Navarry w filmie fantasy Zaklęta w sokoła. Wrócił do współpracy z Verhoevenem przy epickim, osadzonym w średniowieczu filmie przygodowym Ciało i krew, by potem wcielić się w psychopatycznego mordercę, Johna Rydera w thrillerze Autostopowicz. W 1988 roku zagrał u wybitnego włoskiego reżysera Ermanno Olmiego w filmie Legenda o świętym pijaku. Za kreację tytułowego bohatera otrzymał nagrodę dla najlepszego aktora na festiwalu filmowym w Seattle. W 1989 roku wystąpił w wybitnym filmie postapokaliptycznym Krew bohaterów (w reżyserii Davida W. Peoplesa, współscenarzysty Łowcy androidów).

Z początkiem lat 90. Hauer dostawał coraz mniej dobrych propozycji scenariuszowych, toteż obok ciekawych (głównie sensacyjnych lub sf) produkcji (np. Ślepa furia z 1991 czy Omega Doom z 1996) często grywał w słabych, np. w pilocie serialu dla nastolatek Buffy: Łowca wampirów lub thrillerze sf W mgnieniu oka, Mr. Stitch lub Turbulencja 3. Rutger Hauer miał okazję odwiedzić Polskę, przebywając na planie sensacyjnego Anioła śmierci, w którym zagrał drugoplanową rolę Doktora Lema.

W kończącej się pierwszej dekadzie XXI wieku Hauer grał w 4-5 filmach rocznie, przeważnie były to jednak mało znaczące role drugo- lub trzecioplanowe (choć niekiedy w popularnych, kasowych produkcjach: Sin City, Batman: Początek). W 2009 roku Rutger Hauer znów wrócił do Polski. Zagrał flamandzkiego malarza Petera Breugla w filmie Lecha Majewskiego Młyn i krzyż, inspirowanym obrazem "Droga na Kalwarię". Wiadomo, że film będzie wyświetlany w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Kunsthistorisches Museum w Wiedniu, gdzie znajduje się oryginał Breugla, i w National Gallery w Waszyngtonie.