Quentin Tarantino

Quentin Jerome Tarantino miłość do kina odziedziczył po matce (Connie Tarantino), która urodziła go mając szesnaście lat. Nadała mu ona imię zainspirowane postacią pół-Indianina Quinta, granego przez Burta Reynoldsa w serialu "Strzały w Dodge City". Ojciec Quentina, Tony, opuścił rodzinę zaraz po narodzeniu syna. Ojczymem został Curt Zastoupil. Jego ojciec jest z pochodzenia Włochem, a mama pół Irlandką, pół Indianką z plemienia Czirokezów.

Po przeprowadzce do Los Angeles w 1965 roku matka bardzo często zabierała Quentina do kina. Na pierwszych seansach bywał już jako dwulatek, a jako dziewięciolatek obejrzał brutalny film Johna Boormana "Wybawienie", gdzie zobaczył scenę gwałtu na Nedzie Beattym. Młody Tarantino zakochał się w kinie i chodził tam przy każdej okazji. Zaczął pochłaniać filmy, co mu pozostało po dziś dzień. Potrafił codziennie oglądać po kilka filmów. Uważa przy tym, że każdy film niesie w sobie jakąś wartość, więc z równie wielką czcią traktuje klasyki kina, jak i podrzędne produkcje klasy B. Już jako nastolatek zaczął pisać różne historie, jak np. scenariusz Captain Peachfuzz and the Anchovy Bandit, inspirowany filmem "Mistrz kierownicy ucieka", który napisał mając czternaście lat.

W 1988 roku napisał scenariusz do "Urodzonych morderców" i sprzedał go następnie Oliverowi Stone’owi, który znacznie go przerobił. Gdy Tarantino zrozumiał, jak „zniszczono” jego scenariusz, obiecał sobie, że już więcej nic nie sprzeda. Ale słowa nie dotrzymał. Dwa lata później za pięćdziesiąt tysięcy dolarów sprzedał scenariusz do "Prawdziwego romansu". Chciał wykorzystać te pieniądze na potrzeby "Wściekłych psów". Żeby móc samemu wyreżyserować ten film, podjął staż w Sundance Institute, gdzie jego wykładowcami byli m.in. Sydney Pollack, Terry Gilliam, Jon Amiel i Volker Schlöndorff. W tym okresie porzucił pracę w wypożyczalni video i zatrudnił się w CineTel, małej hollywoodzkiej firmie produkcyjnej. Dzięki szczęśliwemu trafowi poznaje tam producenta Lawrence’a Bendera, na którego biurko trafił scenariusz "Wściekłych psów". Tarantino i zafascynowany scenariuszem Harvey Keitel, szybko przekonali pracowników Instytutu Sundance, że warto zainwestować w ów film. Budżet został zwiększony z trzydziestu pięciu tysięcy do półtora miliona dolarów. Po "Wściekłych psach" (1992) Tarantino stał się znany (zabłysnął w nim jako scenarzysta, reżyser i aktor), ale miał też kłopoty, spowodowane nadmierną brutalnością filmu – z tego właśnie powodu "Wściekłe psy" były zakazane w Wielkiej Brytanii, jednak ostatecznie pozwolono na ich pokazy. Film otrzymał nagrodę FIPRESCI na festiwalu w Toronto oraz nagrodę krytyków londyńskich.

Dzięki popularności "Wściekłych psów", do nowego projektu – "Pulp Fiction" (1994) – Tarantino pozyskał swoich wymarzonych aktorów: Samuela Jacksona i Johna Travoltę. Film ten uhonorowano Złota Palmą na festiwalu w Cannes. Tarantino dostał Złoty Glob za scenariusz i siedem nominacji do Oscara – walkę o miano najlepszego filmu przegrał z filmem "Forrest Gump", ale ostatecznie otrzymał wraz z Avarym statuetkę za najlepszy scenariusz oryginalny.

Po tym sukcesie Tarantino otrzymał wiele próśb o poprawienie scenariuszy. Zajmował się m.in. „wygładzaniem” "Twierdzy" i "Karmazynowego przypływu". W 1995 r. zrealizował nowelę Mężczyzna z Hollywood, która stanowi jedno z opowiadań filmu "Cztery pokoje". Zagrał w niej hollywoodzkiego gwiazdora Chestera.

W 1997 roku powstał czarny dramat gangsterski zatytułowany "Jackie Brown", jednak nie osiągnął on zysków na miarę "Pulp Fiction". Film ten stanowi odniesienie do tradycji kina „blaxploitation”, czyli filmów klasy B, których bohaterami byli czarnoskórzy mieszkańcy USA. Jest on adaptacją powieści Elmore’a Leonarda, a w ulubionego bohatera Tarantino, Ordella, wcielił się Samuel L. Jackson.

W 2003 roku Tarantino zorganizował widzom wielki come back, w postaci krwawego dwuczęściowego "Kill Billa". W roku 2009 na ekrany kin wszedł najnowszy film – dramat wojenny "Bękarty wojny", którego akcja rozgrywa się w okupowanej Francji.

Przyjaźni się z Robertem Rodriguezem. Wystąpił w jego filmach, m.in. w "Desperado", "Od zmierzchu do świtu" i "Grindhouse". Jest zresztą autorem scenariusza dwóch ostatnich. Grał również u Spike’a Lee ("Dziewczyna nr 6", 1996) i Stevena Brilsa ("Mały Nicky", 2000 ). Stale współpracuje z operatorem Andrzejem Sekułą. Chętnie angażuje do swoich filmów Harveya Keitela i Tima Rotha. Prowadzi własną firmę producencką A Band Apart Films.

Tygodnik Variety stwierdził, że Tarantino jest pierwszym z nowej generacji reżyserów. Artystów, którzy swojego fachu będą uczyli się nie w szkołach, ale oglądając filmy na video. Obecnie jest prawdopodobnie jednym z najchętniej oglądanych i najczęściej dyskutowanych reżyserów naszych czasów. W swojej twórczości afirmuje popkulturę, swobodnie przetwarzając jej schematy i ikony. Stworzył niepowtarzalną mieszankę kina gangsterskiego z teatrem absurdu, okraszoną dużą dawką przemocy i okrucieństwa, które zajmują w jego systemie estetycznym szczególnie ważne miejsce.