Literatura sci-fi jest dość ciekawym gatunkiem, jako że fantazja pisarska w dość specyficzny sposób łączy się ze światem realnym. Daje to możliwość popuszczenia cugli wyobraźni, jednak pozostają pewne ograniczenia. Wynika to z faktu, że wszelkie aspekty fabularne dotyczące rozwiązań technologicznych muszą podlegać posiadanej nam wiedzy chociaż na elementarnym poziomie. Kolejnym problemem jest umiejscowienie akcji w czasie. O ile daleka przyszłość daje większe pole do popisu, to czasy odległe od naszej rzeczywistości jedynie o kilkanaście, kilkadziesiąt lat tworzą inną atmosferę. Poprzez opowieść jej autor staje się prorokiem, a realna możliwość weryfikacji tych przepowiedni jest bez wątpienia interesująca (fani „Powrotu do przyszłości” wiedzą, o co chodzi). Jednym z przykładów takiej literatury jest „Czerwień. Misja brzask” autorstwa Lindy Nagaty – amerykańskiej pisarki, która za swoje dzieła zyskała nagrodę Locusa („Struktor Bohra”), a także Nebulę („Boginie”). „Czerwień” nie jest może rewelacyjną książką, jednakże bez wątpienia wartą uwagi.