Więcej niż zło

Zamieszkana przez dzikie ludy puszcza, wioska na obrzeżach cywilizacji oraz przybysze, którzy zmącą zwykłą codziennością tej okolicy – "Więcej niż zło" to naprawdę ciekawa opowieść w świetnej scenerii.

Głównym wątkiem powieści jest w zasadzie zagadka morderstw, nie takich zwykłych zresztą, lecz popełnionych z użyciem magii. Poszczególne postacie dręczone są jednak własnymi problemami, lecz prędzej czy później równie boleśnie zostaną wplątani w tę sprawę wszyscy bohaterowie. Stanie się to w różnych okolicznościach, różna będzie rola postaci, ich wiedza i zaangażowanie. Przyjęty sposób poprowadzenia akcji był zatem dość naturalny.

W pewnym sensie opowieść ma w sobie wiele z fantastycznego obyczaju. Że nieco specyficznego w tym względzie – cóż, co kraj, to obyczaj, powiadają. Wielka polityka jest raczej gdzieś daleko w tle – hej, w końcu ta wioska to obrzeża cywilizacji! A jednak to tylko złudzenie. Co łączy problemy imperium z wydarzeniami w odległej wsi? Więcej zdradzić nie mogę...

Fabuła rozwija się powoli. Nie wszystko jest jasne i pewne, na niektóre kwestie patrzymy przez pryzmat bohaterów. Nie mają oni wspólnych interesów, a momentami wręcz przeciwne, nie unikają zatajania czy okłamywania siebie nawzajem. Czy Eustachy nie przesadza w sprawie tancerki? Zapowiada się przecież jako kolejna postać, która z czasem pewnie zostanie dokooptowana do grupy protagonistów... Czy tak będzie? Obok dwóch tajemniczych przybyszów parających się magią – Eustachego i zagadkowej tancerki, do głównych bohaterów należą Słowik, oficer próbujący utrzymać jako-taki porządek w okolicy oraz Ravi – młody wódz jednego z plemion z puszczy. Obok nich przewija się również masa całkiem udanych postaci drugo- i trzecioplanowych.

Protagonistom towarzyszy wiele problemów, słabości bądź inności. Często przewija się motyw problemów zdrowotnych – kulejący Słowik, Eustachy, któremu brakuje palców u rąk. Pojawia się również jednooki karzeł, jakkolwiek to postać... specyficzna. Wątek ten nie przyjmuje jednak formy "netflixowej reprezentacji mniejszości", jest to wprowadzone zupełnie naturalnie. Postacie na kartach tej książki nie tylko doświadczają kalectwa, są też śmiertelne. Co najmniej jedna interesująca postać, co do której spodziewałem się, że przeżyje i odegra dalej jakąś rolę, "zaliczyła" jednak zgon.

Charaktery zostały dobrze opracowane, postacie wyraźnie się od siebie różnią i zapadają w pamięć. Zgryźliwy staruch Eustachy, pewny siebie "gnojek" Ravi czy inteligentny i obrotny młody oficer Słowik. Każdy z nich budzi uwagę i jakiś rodzaj sympatii czytelnika. Losy każdego z nich śledziłem z równym zainteresowaniem, choć Eustachy i Słowik występujący w duecie stanowili wyjątkowo dobrane zderzenie charakterów i kierujących nimi motywów. Nieco mniej udane były animozje na linii Eustachy-Ravi, ale one przybrały określony charakter z dość logicznych i racjonalnych podstaw osobowościowych i sytuacji, które zaistniały.

Powieść czytało się lekko, choć wciągnęła nie od razu. Przez pierwsze rozdziały należy przejść – zdecydowanie przejść, a nie przebrnąć – po czym historia zaczyna rzeczywiście intrygować aż do ostatnich chwil. Rozwój wydarzeń jest spokojny i przetykany licznymi wątkami pobocznymi. "Więcej niż zło" w kontekście jego zakończenia i zapowiedzi kolejnego tomu serii zdaje się być zaledwie prologiem do powstającego cyklu. Seria będzie więc prawdopodobnie ewoluować.

Dużym zaskoczeniem było dla mnie to, jak dobrze książka jest napisana w kontekście jej debiutanckiego charakteru – gdyby nie informacja wydawnictwa, nie pomyślałbym, że to mogła być pierwsza powieść tej autorki. "Kroniki traw" zapowiadają się na serię ze środkowej półki, typową dla polskich wydawców w Fabryce Słów. Lekka, acz przyjemna zabawa na jeden raz. Osobiście z zainteresowaniem oczekuję następnego tomu – ocena 8/10.

Dziękujemy wydawnictwu Fabryka Słów za dostarczenie egzemplarza recenzenckiego.