Silvana Mangano

Była tancerką i modelką. W 1946 wygrała konkurs Miss Rzymu, by rok później wziąć udział w konkursie Miss Włoch (tym razem wygrała inna przyszła gwiazda włoskiego kina – Lucia Bosé).

Debiutowała na ekranie w 1946, ale gwiazdą stała się dzięki filmowi "Gorzki ryż" (1949) Giuseppe De Santisa. Film wyprodukował Dino De Laurentiis, przyszły mąż Silvany, wówczas początkujący producent, który wkrótce stał się jedną z najbardziej wpływowych postaci w branży filmowej. Kariera Silvany nabrała również dzięki niemu zawrotnego tempa.

Początkowo występowała w dość lekkim repertuarze, w którym eksponowano zwłaszcza jej nieprzeciętną urodę i kobiece kształty. Z czasem zaczęła wyzwalać się ze swojego wizerunku seksbomby i stała się cenioną aktorką dramatyczną. Grała w filmach najwybitniejszych reżyserów włoskiego kina: Vittoria De Siki ("Złoto Neapolu", "Sąd ostateczny"), Piera Paolo Pasoliniego ("Król Edyp", "Teoremat"), Alberta Lattuady ("Anna"), Maria Monicellego ("Wielka wojna"), Luchina Viscontiego ("Śmierć w Wenecji", "Ludwig", "Portret rodzinny we wnętrzu").