Zamknij psa w piwnicy i nie ma problemu. Drowa profilaktycznie też. Tylko światła nie zapalaj, to poczuje się jak w domu.

Pies niegroźny drow chyba bardziej, ale da się zrobić. Wiesz, ja tam się boje po ciemku i światła się palą w całym domu;)

A Ty, czego się boisz?

Mojego przyszłegop teścia. Zwłaszcza jak straszy bejsbolem słysząc o ślubie pierworodnej. A tak poza tym to chyba niczego.

Użytkownik Valandil dnia sob, 19 kwi 2008 - 03:23 napisał

Jednak się boisz

Powiedz mi jeszcze - masz jakiś środek transportu poza rowerem ? Opisz i pochwal się jak masz

Nope, nie mam, bo i nie jest mi potrzebny. Rodzice mają samochód, więc w razie czego mam czym jeździć. Ale w ciągu najbliższych 20. lat planuję kupić coś takiego. Typowo rodzinne autko, nie nie? Żona i pies na pewno się zmieszczą.

I nie, nie boję się. Tak tylko napisałem, żeby Ci przykro nie było.

Bijcie się

No i autko typowo rodzinne nie chwaląc się wczoraj takie ode mnie odjechało sobie. Starszy z wujkiem mają kosmetykę samochodową czy jak to tam się zwie

Bym się bił (o autko zwłaszcza), ale Cou coś niemrawy ostatnio i rzadko tu zagląda. Co mu zrobiłaś? Przyznaj się.

Ja? Ja jestem jak zawsze niewinna

Niewinni są zawsze najgorsi
Ja mam pytanie - dlaczego nie lubisz drowów i grasz w Fae tym elfem ?

Nigdy nie twierdziłem, że nie lubię. Na początku ery planowałem nawet zagrać drowim outsiderem, ale nie miałem pomysłu na podanie. A elfem gram, bo chciałem spróbować czegoś innego. Taka mała odmiana od brodatego, wiecznie zapitego krasnala. Wybór ras w sumie niewielki, a na jakąś trzeba było się zdecydować.

Jak zdefiniujesz piękno ?

Poproszę łatwiejsze pytanie.

Przykro mi, ale ja takich nie zadaję. A mam w zanadrzu trudniejsze.

Zmiażdżyłeś mnie tym pytaniem. Nie mnie definiować takie rzeczy, bo ani na poezji się nie znam, ani duszy romantyka nie mam. Wiele rzeczy może być pięknych (osoba, miejsce, krajobraz, jakiś przedmiot) i ciężko byłoby mi stworzyć jedną uniwersalną definicję... I jak, udało mi się wykręcić od odpowiedzi?

Wcale Ci się nie udało. Wiesz, nie poznam Cię tylko wiedząc co jesz na śniadanie, gdzie je jesz, o której i z kim. Czasem warto zadać trudniejsze pytanie, na które nie odpowiesz jednym słowem czy zdaniem, w stylu:

A: Masz kota ?
B: A, mam kota

A: Masz jasne włosy?
B: Nie, jestem szatynem

Ble

[Dodano po 28 dniach]

Dobra, to ja odnowię. Posłużę się P. Saletą, który oddał chyba nerkę (czy coś w tym stylu) swojej córce. Podejrzewam, że ty dla własnej zrobiłbyś to samo. A dla obcej osoby ? Po prostu spotykasz ją na swojej drodze i masz wrażenie, że musisz coś dla niej zrobić. Równie dobrze może to być honorowe oddanie krwi czy też zgoda na użycie organów po śmierci - czy obcy osoba mogłaby liczyć na twoją pomoc ? Wiem, że nie odpowiesz pod publiczkę w stylu" Oczywiście, wszyscy jesteśmy braćmi i powinniśmy dzielić się naszą kawą".

To zależy. Najpierw wypadałoby to wszystko we mnie przebadać, czy w ogóle do czegokolwiek się nadaje. Może to dziwne, ale choć krwi dotąd nie oddawałem, to przed oddaniem organów po śmierci (komukolwiek) nie miałbym oporów. Cholera, jeśli komuś ma się przydać, to niech mnie kroją. Na koniec i tak wszystko ładnie zaszyją i śladu nie będzie. Opory miałbym np. przed oddaniem ciała studentom medycyny. I nie chodzi już o to, że bawią się na nich dobrych kilka-kilkanaście lat, a chowają często prochy albo organiczne resztki (choć bardzo uroczyście). Po prostu wolałbym mieć kiedyś normalny grób na cmentarzu, przy którym ktoś czasem położy kwiaty albo przystanie i chwilę się pomodli. Imię wyryte na wspólnej tablicy dawców to jednak nie to samo.

Co do oddania organów jeszcze za życia: owszem, miałbym opory. Jeśli byłaby to obca osoba, to raczej bym się nie zgodził. W końcu każdy chce żyć, a wycinka tego i owego często prowadzi później do różnych komplikacji (jak u Salety właśnie). Gdyby chodziło jednak o kogoś z moich bliskich, miałbym niezły dylemat. Najpierw starałbym się zdobyć organ inną drogą (mordowanie bezdomnych?), a gdyby to zawiodło... nie wiem, pewnie bym się zdecydował.
Z krwią za to nie byłoby problemu.

Cytat

Chlip? ;( Nie będzie nowego ciała na prosektorium?

To ja pozaniżam poziom i zadam jakieś bardziej.... cosmo? pytania:

Czy jest coś w ludziach, (cecha, sposób bycia etc.) co Cię przeraża/totalnie zniesmacza?
Dlaczego kendo?
Sposób na zabicie czasu?
Wolisz podróżować, czy siedzieć w domu?

A jest coś, co Ci w innych imponuje? Albo coś, co może w jednej chwili przekonać Cię do nowo poznanej osoby?

Valandilu, powiedz, że fajna hiszpańska bródka i bystre spojrzenie - takie, jakie mam ja;)

Oj, uzbierało się tego trochę, a ja ostatnio tak rzadko zaglądam... Ale mam już chociaż pokój w Poznaniu, więc przynajmniej ta chwilowa nieobecność nie poszła na marne. To może po kolei...

Nit:

U kobiet nie lubię obnoszenia się ze swoimi sprawami przy znajomych, a niektóre nie mają przed tym większych oporów. Klejenia się do facetów pod byle pretekstem i zwykłego brak szacunku do samej siebie też nie lubię. Co jeszcze? Na pewno fajek. Dziewczyny z papierosem to po prostu nie to... Zwłaszcza w połączeniu z alkoholem, tipsami, makijażem widocznym na pół kilometra, ciuchami jak z burdelu i podwórkową łaciną. Takim paniom z miejsca dziękujemy. I jak słyszę gdzieś na ulicy wypowiedziane kobiecymi ustami coś w stylu "Ej, kurwa, chodź se zdjęcie pierdolniemy!", to aż mi szczena opada. Kto chciałby taką dziewczynę?

U facetów podobnie, choć tutaj jestem jakby bardziej tolerancyjny. Może faceci zachowują się bardziej znośnie, a może już tak bardzo nie drażnią? Nie wiem. Na pewno nie lubię nadmiaru wulgaryzmów i wiochy połączonej z chamstwem. I jeśli coś mnie razi u facetów młodszych lub w moim wieku, to zachowanie i sposób bycia na zasadzie: kto ma więcej żelu, kto ma większą komórę, kto założy więcej markowych ciuchów i więcej razy upchnie "ku*wa" w jednym zdaniu.

Dlaczego kendo? A tak jakoś. Za dużo teledysków Schillera i Enigmy. Tak serio to po prostu ciekawość. Karate mam za sobą, teraz chciałbym spróbować czegoś innego.

Lubię podróżować, ale bez przesady. Miło jest po tygodniu nieobecności wrócić do domu i zaszyć się w pokoju przed kompem. Gdybym tylko miał do wyboru ciągłe życie w podróży lub krótkie wypady 2-3 do roku, wybrałbym to pierwsze. Życie jest krótkie i fajnie byłoby w trakcie zwiedzić jak najwięcej, no nie?

Vanita:

Imponuje? Hmm, na pewno systematyczność. Mnie jakoś zawsze jej brakowało (i pewnie dlatego bronię się dopiero po wakacjach). Poza tym szczerość i otwartość. O dobrym wychowaniu też wspomnę, bo wbrew pozorom takie drobne gesty typu ustąpienie miejsca starszej osobie w tramwaju czy przepuszczenie kogoś w drzwiach dużo mówią o osobie. A co mnie może przekonać? Całokształt chyba. Ciężko to wytłumaczyć, ale zazwyczaj wystarczy kilkanaście minut w czyimś towarzystwie, by się wstępnie przekonać, co i jak. Oczywiście z czasem pierwsze wrażenie może się zmienić, ale początek jest zawsze najważniejszy.

I sorry Yarpen, akurat Hiszpanów, Portugalczyków, latynosów i Rogera Guerreiro nie trawię, więc nic z tego.