Jedno niedociągnięcie odnośnie ostatniego (7) odcinka - wydaje mi się, że Robert, będąc świadom ambicji swojej żony, sytuacji między Lannisterami a Starkiem i pozostałych gier dookoła tronu, raczej nie wyrzucałby wszystkich świadków, a przy okazji członków rady królewskiej, z komnaty, przy dyktowaniu dokumentu... Ale bez tego nie mielibyśmy kolejnego odcinka

Obejrzałem ten odcinek (wybitny, choć to było jasne) i o dziwo nie wykastrowali tej sceny, pokazując wszystko bardzo ładnie.

1. Robert nigdy nie był wybitnie politycznym umysłem, więc nie wymagaj od niego niemożliwego. Poza tym myślał, że Joffrey jest jego synem, co gwarantuje spokojną sukcesje. Sansa miała wyjść za następce, co gwarantowało mariaż ze Starkami i pokój. W teorii każdy byłby zadowolony - Lannisterowie, Starkowie i Baratheonowie.
2. Nie docenił uporu Neda i jego umiłowania honoru.
3. Żonie nie ufał, ale traktował ją raczej jak idiotkę (która jest, ale nieważne) i uważał, że wojsko nie posłucha oraz nie pójdzie za kobietą (nawet jeśli to Lannister) - zresztą widziałeś reakcję Ser Barristana, gdyby nie boski "Littlefinger" ( ), mogłaby obejść się tylko smakiem.
4. Robert był wybitnie zniesmaczony tym, że wokół niego było pełno lizidupców i dwulicowych ludzi, którzy nigdy nie byli z nim szczerzy, a także za plecami traktowali go jak śmiecia. Tylko Ned był jego jedynym przyjacielem, który zawsze pozostawał szczery i jako jedyny mógł wypełnić jego wolę. Nie chciał widzieć tych parszywych pysków, szepcących mu kłamstwa pod koniec swojego życia.
5. Myślisz, że gdyby nie wyszli, to coś by zmieniło? Cersei powiedziałaby, że król majaczył i był nie w pełni władz umysłowych, a poza tym i tak mają nowego władcę, więc zdanie starego się nie liczy.
6. W Królewskiej Przystani rządzi kasa, co trzeźwo zauważył lord Baelish - ponownie, nic by to nie zmieniło.
7. Robert liczył, że każdy posłucha testamentu króla - pieczęć i własnoręczny podpis.

etc., etc.

Co jak co, ale zwroty akcji u Martina nie pojawiają się "ni z zupy, ni z dupy", zawsze są właściwie uargumentowane

Ależ bynajmniej nie twierdzę, że "ni z dupy" Przeciwnie, nie przypominam sobie serialu na przestrzeni ostatnich... no, 10 lat co najmniej, który potrafiłby mnie zaskoczyć, tak jak choćby ten odcinek. Cały czas się zastanawiam co z tego wyniknie, będę płakał, kiedy ta seria się skończy (choć całe szczęście nie tak szybko), a wówczas na otarcie łez wezmę sobie książkę (której recenzji u nas nie ma, z tego co nie widzę - dlaczego? ). Jest bardziej niż pewne, że Lannisterowie zrobiliby po swojemu niezależnie od wszystkiego, skoro już pofatygowali się na kazirodztwo, usadzenie syna na tronie pod przykrywką bycia potomkiem króla, którego namiestnika potajemnie zabili, co potem zrobili także z samym królem. Po prostu akurat sytuacja, w której król chce mianować oficjalnie swego regenta, wyrzucając przy tym wszystkich najwyższych rangą świadków ze swym synem, żoną i bratem włącznie, choć wówczas mógłby jeszcze rozkazać tę sprawę załatwić ostatecznie, była dla mnie nieco niedociągnięta fabularnie, ale nie będę się tego czepiał, tak samo jak równiutkich, maszynowych ściegów na kaftanie lorda Starka

Mnie się nie podoba wybielanie Ogara już w pierwszym sezonie

I niestety rację mieli wszyscy ci, którzy przewidywali rychły koniec "Boromira". Jak to określiła Sazanka - "może kiedyś trafi na rolę, gdzie dożyje do końca historii".

...ale fajnie się czyta ten płacz za lordem Eddardem na różnorakich forach Zabić głównego bohatera, z niesamowitą głębią i historią, inteligentnego (świetne cytaty), za którego każdy czytelnik podświadomie trzyma kciuki. Dlaczego? Prawda jest taka, że postać z takim charakterem nie miała racji bytu w Westeros ani w rzeczywistym świecie i w tym objawia się zajebizm Martina. Gość dostał to, na co zasłużył Choć szkoda Beana - świetne aktorstwo i będzie mi go brakować.

Tym niemniej strasznie rozczarowała mnie bitwa pod obozem Lannisterów. Sprytny zabieg, a komentarz Bronna bezcenny jak zawsze, ale niesmak jednak pozostaje. Mogliby się szarpnąć na 4-5 minut potyczki, tym bardziej, że Tyrion nie najgorzej sobie tam poczynał (jak na swoje mizerne umiejętności w walce) z tego co pamiętam, więc go odrobinę skrzywdzili

Zgadzam się z Tokarem w kwestii scen batalistycznych, a raczej ich braku - nieco rozczarowujące, a nawet mocno rozczarowujące, bo byłem niezwykle ciekaw jak wypadnie niezmiennie wysoka jakość wąskich kadrów w przełożeniu na plan szeroki. Tutaj wykręcili się nie tyle sprytnie, co cwanie. Nie wiem jaką część powieści zajmują opisy bitew i same batalie i czy nie tutaj należy szukać przyczyn tak macoszego potraktowania kwestii wojennego mordobicia, ale tak czy inaczej można było dać trochę pola do popisu kaskaderom i grafikom, nawet przy założeniu, że nie bierzemy wielu wyposażonych i wyszkolonych statystów, którzy kosztują bardzo duże pieniądze, nawet jak na tak wysokobudżetową produkcję.

Aaale...

Zabijać głównego i najlepszego (w sensie "dobry, prawy, honorowy") bohatera w połowie sezonu / historii? I to w dodatku za sprawą lalusiowatego obezjajca o narysowanej twarzy? W ogólnej atmosferze hańby, potwarzy, przyznania się do zbrodni, której się nie popełniło, odarcia z honoru, na kolanach, przy niesprawiedliwym społecznym potępieniu i samoupokorzeniu? HELL YEAH!!! Nie przypominam sobie innego serialu, w którym poważono by się na coś takiego. W tym momencie napięcie osiągnęło punkt kulminacyjny i będzie teraz stale rosło, jakby powiedział mistrz Hitchcock.