Zapraszamy do zapoznania się z artykułem "Co popkultura robi z mitologią?", znajdującym się w dziale "Game Exe". Komentuj, dyskutuj, dziel się z innymi swoim zdaniem!

1. Jak miło było mi zobaczyć "Zeusa, Pana Olimpu" - grę która zainteresowała mnie mitologią (a dalej również fantastyką)

2. Ciekawe podejście i bardzo na czasie (w trakcie czytania eseju słyszałem jak z sąsiedniego pokoju telewizor głosił "Syn boga i człowieka ... bla bla... "

3. Faktycznie warto się zastanowić, czy nadmierna dawka popkultury we wszystkich możliwych dziedzinach nie jest szkodliwa. Czasem może zakończyć się pozytywnie i zachęcić do zapoznania ze źródłem, a czasem uzależnić od "kulturowego fast foodu".

4. Zgadzam się, że wiele przeróbek jest nie do przebolenia. Sam, gdy w "Starciu tytanów"(bodajże) dowiedziałem się, że bogowie czerpią energię ze swoich wyznawców (Faerun mi się przypomniał) i umierają z braku wiary... padłem.

5. Świetny temat eseju. Bardzo mnie cieszy, że oprócz "narodowego narzekania " umieściłeś też przykłady tytułów godnych polecenia.

6. Nie martw się. Zapewne już w czasach starożytnych martwiono się, że kultura niska degraduje sztukę. Może z trochę innych czasów, ale "Pan Cogito a pop" porusza podobny temat, co ty

Troszkę brakuje mi popkulturowych przeróbek skandynawskiej mitologii. Jakiś Thor i Loki by się zdał. Jednak temat nie do wyczerpania, więc nie ma się co czepiać.

A jednak się czepiam

Jak zwykle

Myślałem o Thorze, ale stwierdziłem, że przy "Starciu Tytanów" będzie to już tylko powtarzanie wniosków dotyczących kinowych bezeceństw opakowanych w nazwy własne z mitologii X czy Y. Przy czym "Thor" nie udawał przynajmniej, że ekranizuje mitologiczną opowieść, od początku do końca oparty jest o założenia komiksu, pastiszu, humoreski stworzonej w jakimś tam oparciu o bogów i niby nordycki klimat s-f, ale szczerze, bez udawania, że o cokolwiek w tym chodzi. "Thora" ogląda się ze śmiechem, "Starcie..." z płaczem.