Zapraszamy do zapoznania się z recenzją gry "Icewind Dale"!

Po renowacji poczciwych Baldurów, studio Beamdog nie zaskoczyło nikogo, biorąc na warsztat następny cykl klasycznych cRPG, rozpoczęty świetnym hack&slashem – "Icewind Dale". To w końcu kolejna, wręcz sztandarowa produkcja powstała na bazie silnika Bioware – Infinity Engine. Gra autorstwa niezapomnianego Black Isle to już pozycja klasyczna, zatem zabierając się za ocenę wznowienia postanowiłem, że zamiast normalnej recenzji, w której oceniałbym najważniejsze zmiany, chciałbym się skupić na odpowiedzi na trzy kluczowe moim zdaniem pytania. Pierwsze dwa można w zasadzie odnieść również do reedycji obu Baldurów – wynikają one z najczęściej powtarzających się zarzutów poświęconych działalności Beamdog.... Czytaj dalej!

Komentuj, dyskutuj, dziel się z innymi swoim zdaniem!

Ta gra po dorzuceniu tych wszystkich innowacji ma jeden kardynalny błąd- jest zdecydowanie zbyt łatwa! Balans który już i tak był umowny teraz znikł (przeszedłem zarówno podstawkę jak i odremontowaną wersję jedną postacią i to czystym wojownikiem). Nowe przedmioty sprawiły że grę zwyczajnie przebiegłem. Zawsze była w miarę prosta ale pamiętam że przed laty jednak więcej kombinowania miałem podczas finalnej walki (choć nadal po tych wszystkich odpoczynkach wyglądało że moja postać to ze starości już sie sypie, a cokolwiek chciało to całe Kuldahar zamrozić już dawno zeszło na zawał albo zmieniło plany).

Podejrzewam że granie magiem przez te wszystkie zmiany jest jeszcze prostsze i przyjemniejsze. Pomijając że przeciwnicy nadal strzelali do mnie na standardowych zasadach.

Grałem na poziomie oczko wyższym niż normalny, jeśli to kogoś interesuje.

To włącz sobie tryb Serce Furii czy jak się to tam w Icewind Dale nazywa.

Akurat gra jedną postacią zawsze była najłatwiejsza. Po początkowych trudnościach, potem już było tylko i wyłącznie z górki