Zapraszamy do zapoznania się z recenzją filmu "Conan Barbarzyńca"!

Już po zatonięciu Atlantydy, a przed przyjściem synów Aryusa, był czas ery prawdziwie niezwykłej. Żył wtedy Conan, przeznaczony, by nosić zdobioną klejnotami koronę Aquilonii na swym zatroskanym czole. Oto ja, jego kronikarz, opowiem wam jego sagę. Pozwólcie mi opowiedzieć o czasach wielkiej przygody.... Czytaj dalej!

Komentuj, dyskutuj, dziel się z innymi swoim zdaniem!

Dobrze powiedziane, świetnie napisane. Pominąłeś jednak jeden, bardzo przykry fakt związany z filmem - niepowetowaną krzywdę, jaką ta produkcja wyrządziła, praktycznie bezpowrotnie, swemu literackiemu pierwowzorowi i całemu gatunkowi, z którego się wywodził. Na długie lata - ba, dziesięciolecia, Magia i Miecz była synonimem tandety, prymitywizmu i tępego antyfabularnego mięśniactwa. Powstałe później imitacje schematu stworzonego przez "Conana" skutecznie uniemożliwiły wielu autorom jakiekolwiek publikacje choćby zbliżone tematyką do oryginalnych przygód Cimmeryjczyka. Przygód, które skądinąd stanowią całkiem niezły kawałek literatury. Lecz o tym wielu dowiedziało się dopiero po wielu latach, gdy recenzowany tu film przebył kilkukrotnie drogę ze śmietnika na piedestał i z powrotem.

Czyżbyś miał na myśli Czerwoną Sonię?

Jest duża część filmów fantasy realizowanych właśnie amatorskim budżetem i sposobem, która próbuje powielić Conanowy schemat i to właśnie ją wskazałbym jako przyczynę takiego a nie innego stanu rzeczy. Spoony recenzował zresztą kilka takich perełek i wydaje mi się, że na fantasy ciąży ta sama klątwa co na horrorze - dużo amatorów próbuje kręcić filmy właśnie w tej konwencji i mimo kilku perełek, najczęściej kończy się to z bardzo złym skutkiem.

Klątwa jedna z drugą nieporównywalna - choć w ostatnich czasach wszyscy cierpimy z powodu prawdziwej horrorowej posuchy, w trakcie której ledwie zwilży nasze oczy parę badziewi kręconych wedle uniwersalnych schematów:

a) Bum-bum-bum-ŁAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!



b) brzydka, smutna, strasznie nudna dziewczynka / chłopczyk

to jednak kino grozy ma nieporównanie więcej udanych i wiekopomnych osiągnięć. Jeśli chodzi o fantasy jako takie, srebrny ekran może poszczycić się "Władcą Pierścieni", "Władcą Pierścieni" i... "Władcą Pierścieni". A wiele, wiele epok dalej natrafimy na "Willow" i Toma Criusa latającego na psosmoku.

Mam mieszane uczucia co do filmu.
Niby fajny i chętnie do niego wracam ale przedstawiona w nim postać Conana tak bardzo odbiega od oryginału w sensie z książki.