Cytat

Tyle tytułem wstępu. Gra ktoś? Grał? Słyszał?

Grałem, grałem i - jeśliby wierzyć mojemu sejwowi - gram dalej.


Pomimo że nie uświadczymy tu praktycznie żadnego wątku fabularnego gra jest naprawdę świetna i wciągająca. Nazwałbym to takim symulatorem średniowiecznego rycerza. Nie ma magii, elfów i im podobnego fantasy shitu, jeno spoceni mężczyźni (zazwyczaj) na koniach i ich oręż. System walki z początku wydaje się być lekko prymitywny, jednakże szybko uświadomiłem sobie że jest naprawdę mocnym plusem tej produkcji. Do dyspozycji mamy bowiem cztery rodzaje ataku - cięcie "normalne", na odlew, pchnięcie oraz cios znad głowy - i każdy z nich jest przydatny w innej sytuacji. Można je niejako łączyć tworząc prymitywne combosy, polegające na, przykładowo, dwóch szybkich cięciach "lewo prawo" by rozbić blok i zakończyć sprawę płynnie wyprowadzonym, mocnym sztosem prosto w płat czołowy przeciwnika. Walka na koniu... jest jeszcze lepsza. Pomimo że ogranicza się do znajomego schematu - zabij piechura, zrób nawrót, tnij znów etc., ma naprawdę kozacki feeling. Czujesz tą siłę uderzenia, naprawdę. Wśród lekkiej piechoty i łuczników jesteś bogiem. Jedynym do czego można się przyczepić jest dziwna nieporadność włóczników na jazdę, choć suwaczek poziomu trudności ładnie wyrównuję tę sprawę

Kolejny plus to jak dla mnie fenomenalne odgłosy toczonych batalii. Chrzęst kolczug, odgłosy ścierającej się stali, rżenie koni - wszystko brzmi bardzo sugestywnie. Załączająca się w tle muzyczka też "robi".

Niestety w tym wszystkim kuleją zadania. Jest kilka fajnych, ale szybko zaczynają się powtarzać. Przyczepić się można też do braku wyrazistości postaci. Lordowie powtarzają te same słowa jeden po drugim i mają strasznie monotonny grafik. Ilość uzbrojenia może na początku zachwycać, ale już później w zasadzie nie ma na co wymieniać. Dla różnicy w obronie wynoszącej +1 musiałbym zapłacić jakieś 10.000 denarów. Dlatego zawsze sugerowałem się wyglądem pancerzy Wolałem mieć stylowych matkojebców, niż śmiesznie ubranych buraków.

Blebleble, polecam każdemu kto lubi sobie posiepać

Co do zadań, to w sumie mamy od groma dobrych modów, naprawiających ten aspekt gry. Zresztą i tak największą frajdę sprawiają bitwy. Nigdy się jeszcze nie spotkałem z tak dobrą walką konną. Łucznictwo też jest masakryczne. Jedynie menu komend trochę blado wypada, niestety pod tym względem przegrywa z serią Total War, gdzie można stosowac naprawdę wiele strategii. Jednakże i na to pomogą mody

Pamiętajmy, jak niskobudżetowa to produkcja. Są niedociągnięcia, bugi (raz strzała zawisła w powietrzu, tuż przed moją gębą, zamiast zdzielić mnie w łeb, wyglądało to tak fajnie,że zrobiłem screena

I fakt, najfajniejsze są bitwy. Szczególnie polubiłem oblężenia (z obu stron) i strzelanie z końskiego grzbietu. To fajne uczucie, gdy można zgarnąć kilku kozaków z siodeł, umieszczając kawał drewna w ich łbach.

Mógłbym się rozpisać, jak lubię obserwować pancerne szarże swardianów na początkowo uporządkowane szyki nordów. Dopisałbym, że ilość modów jest wręcz przytłaczająca, więc zawsze znajdzie się coś nowego.

Czekam tylko na wersję z multiplayerem. Bo chociaż tłuczenie botów jest fajne, chętnie sklepałbym blachę Favarowi

Zacząłem grać od paru miesięcy. Nie żałuję. Mimo że gra ma swoje ograniczenia (nawet w dodatku "Warband"), to nierzadko potrafiłem zarwać pół nocy na - wydawałoby się monotonnym - podróżowaniu swoją bandą zwaną "armią", wypełnianiu zadań i rozwijaniu się oraz rzezaniu przeciwników dwuręcznymi szablami/mieczami w rytmie końskiego galopu...

Nawet poświęciłem tej grze pewien tekst na moim blogu. Pod kątem RPG, o!

Szkoda tylko, że gra ograniczona jest do bitew, aspektu zdobywania wiosek, zamków i miast, służby dla danej frakcji lub tworzenia własnego poletka. Przydałoby się trochę więcej detali rodem z gier RPG ("pencil-and-paper" oczywiście), większego poczucia reakcji świata ("świat żyje"). Przydałby się jakiś upływ czasu pod względem procesów starzenia się i powstawania nowych postaci - trochę śmiesznie wygląda gra, w której wpisy w dzienniku sięgają kilkunastu lat, a poza cyferką w wieku nic nie zmienia się u postaci.