Zdecydowanie podpisuję się pod słowami Cou, miałem takie same odczucia. Muszę przyznać również, że i mnie podczas lektury nasuwały się skojarzenia z P:T. O ile jednak klimat gry wciągał jak bagno, to opisy w książce wydawały się momentami zbędne i nużące. Nie mogę się też pozbyć wrażenia, że VanderMeer w swojej surrealistycznej wizji zawarł zbyt wiele kiczu. Z jednej strony mamy rewelacyjny opis katedry w Podziemiu i grzebania w ludzkich kończynach, a z drugiej pojawiają się zmutowane surykatki i goryle... Zakończenie absolutnie rozczarowujące, byłem zawiedziony.
Jednakże nowela, którą mimochodem dorzucono na koniec, jest moim zdaniem dużo ciekawsza niż sama książka. "Wojna Balzaka" dostarcza naprawdę wiele frajdy - bohaterowie są prawdziwi i czuć bijący od nich ładunek często sprzecznych emocji. Ponadto historia jest ciekawa i nie obserwujemy dziwnych przestojów, jak w "Podziemiach Veniss".
Ciężko mi jednoznacznie ocenić książkę, bo wspominając ją mam dobre wrażenia i kilka ciekawych przemyśleń, jednak jeszcze nie zatarło mi się do końca męczenie z niektórymi fragmentami. Cóż, postawię 6/10 i również nie sądzę, abym wrócił do lektury, jednakże uważam, iż warto zainteresować się nią chociaż jednokrotnie.
Jednakże nowela, którą mimochodem dorzucono na koniec, jest moim zdaniem dużo ciekawsza niż sama książka. "Wojna Balzaka" dostarcza naprawdę wiele frajdy - bohaterowie są prawdziwi i czuć bijący od nich ładunek często sprzecznych emocji. Ponadto historia jest ciekawa i nie obserwujemy dziwnych przestojów, jak w "Podziemiach Veniss".
Ciężko mi jednoznacznie ocenić książkę, bo wspominając ją mam dobre wrażenia i kilka ciekawych przemyśleń, jednak jeszcze nie zatarło mi się do końca męczenie z niektórymi fragmentami. Cóż, postawię 6/10 i również nie sądzę, abym wrócił do lektury, jednakże uważam, iż warto zainteresować się nią chociaż jednokrotnie.