Bramy Domu Umarłych to jeden z moich ulubionych tomów, dlatego trochę rozczarowuje mnie recenzja, która jest zdecydowanie za krótka i powierzchowna, żeby pokazać pełny potencjał tej książki. Szczególnie brak wzmianki o najlepszym watku - Icariuma i Mappo, którzy moim zdaniem są jednymi z najbardziej złożonych bohaterów całej serii.
Poza tym z tego co pamiętam w malazańskim wojsku nie było rangi generała, tylko pięści. Wiem, że się czepiam, ale trochę razi nazywanie Coltaine'a generałem.
Niestety recenzja pozostawia wiele do życzenia pod względem i stylistycznym i merytorycznym, ale przynajmniej jest.
Poza tym z tego co pamiętam w malazańskim wojsku nie było rangi generała, tylko pięści. Wiem, że się czepiam, ale trochę razi nazywanie Coltaine'a generałem.
Niestety recenzja pozostawia wiele do życzenia pod względem i stylistycznym i merytorycznym, ale przynajmniej jest.
