[Kroniki Amberu. Tom 1] Recenzja - Odpowiedź

Może tak - ja nie wiem, jak to jest czytać Amber oddzielnie - w sensie, zawsze miałem przyjemność zapoznawać się ze zbiorczymi wydaniami (zarówno tym starym, z okropną okładką, jak i tym eleganckim nowym, które miałem przyjemność recenzować). I uważam to za jedyny słuszny sposób czytania; wtedy ma się to wrażenie niesamowitej ciągłości, świat Zelaznego wciąga, nie ma rozgraniczenia na poszczególne, lepsze bądź słabsze książki... Jest tylko Amber, wszechmocny i wszechogarniający Amber .

Nie rozumiem też Twojej niechęci do Dworców Chaosu . Fajnie nam wyjaśniono większość aspektów, ta cała podróż Corwina była również w porządku... Spotkanie z krukiem, a także rozmowa z olbrzymem, któremu wystaje tylko głowa to momenty, które chyba na zawsze pozostaną mi w głowie . Tak samo opis tworzenia nowego wzorca; no po prostu niedoścignione arcymistrzostwo.

Proszę bardzo Uważam, że cykl jest niesamowity, ma niepowtarzalny świat, ale nie jest idealny. Szczególnie "Dworce Chaosu" mocno zaniżają końcową ocenę.

Medzie, bo się będziemy kłócić

O poszczególnych częściach rozpisałem się w osobnych recenzjach, tutaj nadmienię jedynie, że jak dla mnie pierwszy pięcioksiąg zasługuje gdzieś na ocenę 7/10

Kurcze już prawie nic z nich nie pamiętam. Jedna z pierwszych książek fantasy w moim życiu i jakoś najbardziej z całej rodziny lubiłem Branda.

Na pewno kupię! Czytanie i posiadanie tak okazałych książek to sama przyjemność, a do tej pory nie miałem do czynienia z serią "Kronik Amberu". Trochę mi się kojarzy z cyklem "Archiwum Burzowego Światła", bo tam również jest niemała ilość postaci, fascynujący świat oraz - przede wszystkim - rozbudowana, wielowątkowa fabuła. Takie książki cenię najbardziej.

Pamiętam scenę pojedynku Corwina z Benedyktem - coś pięknego. Zelazny znał się na szermierce. W końcu był praktykiem

Zapraszamy do zapoznania się z recenzją książki "Kroniki Amberu. Tom 1"!

Trudną sztuką jest rzetelna recenzja monumentalnego dzieła – szczególnie takiego, które zawiera w sobie pięć pojedynczych powieści. Nic jednakże nie mogę na to poradzić – swego czasu zażyczyłem sobie „Kronik Amberu, Tom 1” w pięknym, zbiorczym wydaniu. Niemniej nie tylko ogrom książki napawa mnie podziwem i nabożną zgrozą; Amber to legenda pośród czytelników fantasy oraz gatunków pokrewnych. Pierwszą część Kronik, pod tytułem „Dziewięciu Książąt Amberu” wydano w roku 1970 – nie trzeba więc doktoratu z matematyki, ażeby obliczyć, iż recenzja ta spóźnia się o jakieś czterdzieści pięć lat. Niewdzięcznym zadaniem jest opiniowanie produktu, który niezliczeni, szanowani i cenieni krytycy przemaglowali na wszystkie sposoby, a potencjalni odbiorcy mieli z nim przynajmniej powierzchowną styczność. Niemniej spróbujmy...... Czytaj dalej!

Komentuj, dyskutuj, dziel się z innymi swoim zdaniem!