oto co udało mi się znależć ciekawgo w mitologii germańskiej:
Cytat
Schwarzalfenheim zwie się kraina nocnych karłów, którzy są garbaci i brzydcy, tak iż się o nich mówi, że lepiej ich nie opisywać. Znają się na wielu sztukach, wykuwają drogocenne klejnoty, ostre miecze i broń. Po nocach straszą i dręczą ludzi, lecz są także wdzięczni, gdy ktoś im pomoże.
Lichtalfenheim, gdzie żyją świetliste karły, pięknej postaci i zawsze radośni. Są przyjaciółmi ludzi.
Karły
Alberich - karzeł z „Pieśni o Nibelungach”, który zrobił pierścień mocy ze złota skradzionego Pannom Renu. Wiadomości o kradzieży złota i pierścieniu mocy pobudziły do działania zarówno bogów, jak i olbrzymów. Olbrzymi Fafner i Fasolt zażądali pierścienia jako zapłaty za zbudowanie Walhalii i uprowadzili Freyję jako zakładniczkę.
Alwis - „Wszechmądry”. Był to karzeł, którego przechytrzył syn Odyna, Tor, właściciel magicznego młota o niezrównanej sile. Jako zapłatę za broń, którą miał wykonać dla bogów, Alwis otrzymał od nich obietnicę ręki córki Thora, Thrud. Thor nie był zadowolony z takiego postanowienia, toteż, aby nie dopuścić do małżeństwa córki z Alwisem, poddał go sprawdzianom wiedzy. Gdy Alwis przybył do Asgardu, Thor zadawał mu pytania przez całą noc, ponieważ wiedział, że światło słoneczne zmienia karły w kamienie.
Andwari - był karłem rzemieślnikiem, który za sprawą Lokiego utracił swój złoty skarb. Podczas wyprawy do Midgardu Loki zabił kamieniem śpiącą wydrę. Niosąc martwe zwierzę doszedł wraz z Odynem i Honirem do zagrody, gdzie w zamian za nocleg zaproponował mieszkańcom część mięsa. Ku przerażeniu gospodarza mięso okazało się ciałem jego syna, Otra. Hreidmar, gospodarz, wymówił najpierw zaklęcie odbierające siły gościom, a następnie dwaj jego żyjący synowie Fafnir i Regin związali im ręce i nogi. Odyn protestował, mówiąc, że są niewinni i dowodził, że jeśli wiedzieliby, nigdy nie popełniliby tej zbrodni. Wówczas gospodarz ustalił cenę za śmierć syna. Zażądał tyle złota, aby przykryło skórę wydry na zewnątrz i w środku. Zdarta skóra miała moc rozciągania się, więc żadna ilość złota nie starczyła jako zadośćuczynienie. Gospodarz uwolnił Lokiego, aby mógł zebrać wystarczającą ilość złota, zaś Odyn i Honir zostali na farmie. Loki zszedł do podziemnego jeziora i złowił szczupaka. Okazało się, że ryba to w rzeczywistości Andwari, najbogatszy z karłów mieszkających pod ziemią. Przestraszywszy się gróźb Lokiego Andwari oddał mu cały swój skarb, w tym magiczny pierścień, z którego co kilka dni powstawały nowe złote pierścienie. Jednak w gniewie karzeł rzucił na pierścień straszną klątwę, która miała sprowadzać nieszczęścia na każdego, kto go nosił. Gdy Loki wrócił na farmę ze złotem, a Odyn i Honir zostali uwolnieni, opowiedział Hreidmarowi o klątwie i oddał całe złoto. W rezultacie gospodarz został wkrótce zamordowany przez swego syna, Fafnira.
Ciemne Karły - powstały z czerwi w rozkładającym się ciele zabitego olbrzyma Ymira. Bogowie uznali, że są zbyt szkaradne, by na nie patrzeć, toteż skazali je na życie pod ziemią. Karły, tak jak olbrzymy, pod wpływem światła dziennego zamieniały się w kamienie. w ten sposób tłumaczono sobie obecność w krajobrazie w Germanii wielu mniejszych skał i kamieni. Uważano na przykład, że bliźniacze szczyty Trold Tindterne to dwa szeregi kłócących się ze sobą karłów, które zapomniały uciec przed wschodem słońca. Ponieważ karły miały zwyczaj szeptania za skałami, echa odzywające się w górach nazywano „rozmowami karłów”.
Dain - mądry karzeł, uczył Alfy sztuki pisania run.
Fjalar i Galar - byli złośliwymi karłami, zabójcami mądrego człowieka Kwasira, którzy chcieli mu odebrać magiczną moc. Wymieszali w kotle krew zabitego z miodem i zrobili napój, którego wypicie dawało mądrość. Jednak Fjalar i Galar utracili cudowny napój. Odebrał im go Suttung, olbrzym mrozu, którego rodziców także zabili. Suttung, inaczej niż karły, chwalił się swoją zdobyczą więc wkrótce dowiedzieli się o niej bogowie. Odyn zdecydował, że uda się do Jotunheimu, krainy olbrzymów mrozu i zarekwiruje magiczny napój. Wybrał się tam w przebraniu złego Bolwerka i namówił olbrzyma mrozu imieniem Baugi do wykonania podkopu przez górę do miejsca, gdzie Suttung przechowywał napój, powierzywszy go opiece swej córki Gunnlod. Odyn wypił miód i po powrocie do Asgardu wypluł go do wcześniej przygotowanych naczyń. Suttung ruszył za nim, ale nie zdołał schwytać Odyna.
Gunner i Hogni - bracia z plemienia karłów Nibelungów, którzy umarli wspaniale, chociaż za życia nie byli bez zarzutu. Wplątani w tragiczne okoliczności przez przeklęty pierścień, zabili szlachetnego bohatera Sigurda (Zygfryda) i zrabowali jego złoto. Schwytani przez Atliego, który odebrał im złoto, odmówili poddania się mimo groźby śmierci. Hogni zginął ze śmiechem, kiedy wycięto mu serce. Gunner, wrzucony do jaskini węży ze związanymi rękami, grał na harfie stopami, aż do końca stawiając czoło nieuchronnej śmierci.
Regin - podstępny karzeł.
Elfy - istoty pośrednie między ludźmi i bogami; półludzie, półduchy. Przebywały w powietrzu, na ziemi i w wodzie; uważane za dusze zmarłych, które nie osiągneły nieba, w dzień zaduszny składano im ofiary.
Elfy świetlne - przychylne ludziom.
Elfy czarne - nieprzychylne ludziom.
To narazie tyle
Osobiście jestem za krasnoludami bo to kompanie i do szabli i do szklanki(nigdy nie widziałem pijanego elfa), jak to się mówi 
I do tego ich nie powtarzalny humor (ich częsty sarkazm i gderanie pod nosem po prostu mnie rozśmiesza).Jedynie co mi przeszkadza w krasnoludach to, ich kobiety(no bo kto by chciał iść do łóżka z brodatą kobitką 
(swoją drogą w mitolgi skandynawskiej chyba też coś pisało o krasnalach, sprawdzę to !)
Wiesz, nigdy nie zadalem sobie tego pytania: co z orkami po smierci. A odpowiedz na nie jest bardzo wazna ze wzgledu na spojnosc teorii. Jak cos wymysle - uzupelnie wywod. Pol-Orki zas na pewno sa smiertelne jak ludzie. Wiem z autopsji