[FILM] Sztuka Spadania - Odpowiedź

Chciałbym wiedzieć co ma dojrzałość emocjonalna Meda do jego odporności na rożne nieprzyjemne widoki (które swoją drogą są przeciez i tak delikatne w sztuce spadania).

Trochę czasu minęło od kiedy widziałem oba filmy i moje poglądy uległ delikatnej zmianie. Za równo sztuka jak i katedra są dobre. Tylko, że katedra traktuje o mistycyźmie, tajemnicy i metafizyce a Sztukę można uznać (jeśli się człowiek rozpędzi) za manifest przeciwko wojnie w Iraku (czyli jest bardziej przyziemna).

Widać Med, jesteś mało dojrzały emocjonalnie, przez co nie postrzegasz różnych słabości ludzkich.

A żeby nie OT'ekować:

Oba filmy dają do myślenia, ale jednak Katedra bardziej przypadła mi do gustu, może, tak jak inni wspomnieli, dlatego, że ma w sobie trochę mrocznego kimatu. Albo po prostu dlatego, że rzeczy typu baza wojskowa niezbyt mnie interesują. X3

Obejrzałem sobie Katedrę i stwierdzam, że jest to jednak lepsza produkcja niż Sztuka Spadania. W Katedrze, jak już powiedzial Ekh, panuje tajemniczy nastrój. Natomiast Sztuka Spadania może podchodzić pod komedię dla niektórych. A poza tym takie mroczniaste miejsca są lepsze niż jasno oświetlona baza wojskowa

Cytat

Eeee.... Przecież tam była tylko krew, a nie jakieś wnętrzności ludzkie...

Jak dla mnie, Sztuka Spadania była trochę przekombinowana i....nieco makabryczna. Nie musicie się z tym zgadzać, ale mój żołądek jest nieobliczalny i po obejrzeniu owej animacji miałam kłopoty z obiadem do końca dnia....

Wydaje mi się, że Katedra była jednak lepsza. Nie wiem dlaczego, takie ludzkie odczucia....

Katedry niestety jeszcze nie oglądalem (zasysa się ). Natomiast Sztuka Spadania (czy oni nie mogą tlumaczyć tego doslownie...) wywarła na mnie wielkie wrażenie. Najciekawsze w nim jest to, że ma nie tylko jedno przeslanie.

Cytat

A mi sie ta zabawa podobala. Musialem sie jakiś czas nad tym zastanawiać, ale zaowocowało Każda część filmu ukazuje coś nad czym warto się zastanowić. Np.

-Oficerowie, którzy niewątpliwie wiele zdzialali na wojnie, utracili rozum, i zostali wyslani na opuszczoną wyspe. Bez opieki, gdzie nikomu WAŻNEMU nie zagroza. I na tej wyspie popadają w jeszcze większy obłęd uśmiercając niewinnych ludzi.

-Wojskowi. Urodzeni na mięso armatnie. Zupelnie jak większość ludzi. Giną (jak juz powiedział Olo) dla urojeń "tych ważniejszych"...

I wiele innych,ktorych nie chce mi się pisać

Katedra jest napewno dostepna za posrednictwem www.

A co do "sztuki" nie będe sie wypowiadał. Uważam, ze jest przekombinowana i tyle.

Ja go zessałem za pomocą programu BearShare. Jeżeli go nie masz to napisz do mnie na gg(ściągnął mi sie dość szybko).

A można go skądś ściagnąć? Chętnie bym obejrzał...
Do Katedry też byłbym wdzięczny. Gdzieś mi sie zgubiła

Nie rozumiem tego teksu z zabawami w podchody. Osobiście uważam, że obie animacje są ze sobą powiązane, a mianowicie w obu filmikach głównym tematem była śmierć, a właściwie jej rodzaje. W Katedrze chodziło o śmierci w imieniu wyższych celów(jakimi była dalsza rozbudowa katedry), a w Sztuce spadania śmierć jest rzeczą blacha wykonywana tylko dlatego bo ktoś ma swoje urojenia i ideały.

Widziałem i uważam, że lepiej będzie jak pan Bagiński zostanie przy produkcjach Katedrowych... Wolę jeśli przeslanie jest całkowicie tajemnicze i każdy tworzy swoją wersje wydarzeń niż zabawy w takie podchody jakie tu nam zaserwowano.

Kto widział ten kolejny krótkometrażowy filmik animacyjny Tomasza Bagińskiego. Jak na mnie ten filmik wywarł jeszcze większe wrażenie niż Katedra. A czemu, otóż sama animacja choćby postaci jest na BARDZO wysokim poziomie nie wspominając juz o samym sensie bądź jak kto woli przesłaniu które płynie z niego. Oto krótka notatka o filmie wzięta z filmwebu:

Atol. Zapomniana baza wojskowa gdzieś na Pacyfiku. Wysyłani są tam zasłużeni oficerowie, których wojsko nie może się jeszcze pozbyć, a którzy w wyniku wypełnionych misji stracili rozum i kontakt z rzeczywistością. Tam w oddaleniu od cywilizacji, praw i kodeksów pielęgnują swoje dziwactwa.

Sierżant Al pielęgnuje miłość do młodych i dzielnych żołnierzy.

Doktor Friedrich pielęgnuje swój talent fotograficzny.

A stary, psychicznie zagubiony Generał tworzy sztukę.

Nie na papierze i nie na płótnie...
Inaczej.