Obawiam się, że w przypadku języka "wydźwięk" jest jak najbardziej dobrym powodem, by danego języka nie lubić. Dopóki komunikujesz się wydając jakiś dźwięk, ten dźwięk również może podlegać ocenie - tak samo jak muzyka.
Jeśli piszesz o melodyjności języka niemieckiego, a więc jeśli opisujesz i chwalisz jego walory dźwiękowe, to znaczy, że dźwięk ("wydźwięk") jest jak najbardziej dobrym powodem do lubienia bądź nie lubienia języka.
Mi wydźwięk języka niemieckiego się nie podoba, budzi moją niechęć i swego rodzaju obrzydzenie. Za to wydźwięk języka rosyjskiego, czeskiego, angielskiego-brytyjskiego (dla przykładu) podoba mi się. Co za tym idzie - języki te podobają mi się. W moim prywatnym odczuciu brzmią bowiem ładnie.
Co więcej - to całkiem normalne, że na podstawie jednej tylko "składowej" mogę "coś" znielubić, czuć niechęć (zwrot "uprzedzony" też jakiś taki niefortunny - niechęć to nie uprzedzenie. Znam ten język, uczyłem się go, nie spodobał mi się. Nie jestem uprzedzony, a zniechęcony).
Nie wiem... Dajmy na to, jak kupujesz buty to bierzesz takie, które Ci się podobają w pełni, w całości. Nie bierzesz takich, które Ci się nie podobają albo podobają trochę. Nie bierzesz takich, które jakimś swoim elementem budzą Twoje zniechęcenie. Mogą być świetnie wykonane, może się w nich chodzić bardzo wygodnie, ale jeden element - dajmy na to obleśny, uniesiony, trochę zagięty spiczasty/kwadratowy czubek - psuje Twoją radość. Fuj. Niby tylko wygląd, takie zwykłe "bo tak", a jednak te buty już ci się nie podobają. Dalej są porządnie zrobione, wygodne, ale wizualnie - tragedia. A przecież nie lubisz butów, które są brzydkie. Nie? Jesteś uprzedzony.
Na koniec chcę zaznaczyć, że się nie rzucam i nie pieklę (brak emotikonów w wypowiedzi zawsze nadaje tekstowi aż za dużo powagi), nie szydzę i w ogóle - ot, staram się pokazać miłośnikowi języka niemieckiego, że jednak można go (języka) nie lubić za to właśnie, jaki jest:) Język to nie babcia - nie kocha się go bezwarunkowo;p
Jeśli piszesz o melodyjności języka niemieckiego, a więc jeśli opisujesz i chwalisz jego walory dźwiękowe, to znaczy, że dźwięk ("wydźwięk") jest jak najbardziej dobrym powodem do lubienia bądź nie lubienia języka.
Mi wydźwięk języka niemieckiego się nie podoba, budzi moją niechęć i swego rodzaju obrzydzenie. Za to wydźwięk języka rosyjskiego, czeskiego, angielskiego-brytyjskiego (dla przykładu) podoba mi się. Co za tym idzie - języki te podobają mi się. W moim prywatnym odczuciu brzmią bowiem ładnie.
Co więcej - to całkiem normalne, że na podstawie jednej tylko "składowej" mogę "coś" znielubić, czuć niechęć (zwrot "uprzedzony" też jakiś taki niefortunny - niechęć to nie uprzedzenie. Znam ten język, uczyłem się go, nie spodobał mi się. Nie jestem uprzedzony, a zniechęcony).
Nie wiem... Dajmy na to, jak kupujesz buty to bierzesz takie, które Ci się podobają w pełni, w całości. Nie bierzesz takich, które Ci się nie podobają albo podobają trochę. Nie bierzesz takich, które jakimś swoim elementem budzą Twoje zniechęcenie. Mogą być świetnie wykonane, może się w nich chodzić bardzo wygodnie, ale jeden element - dajmy na to obleśny, uniesiony, trochę zagięty spiczasty/kwadratowy czubek - psuje Twoją radość. Fuj. Niby tylko wygląd, takie zwykłe "bo tak", a jednak te buty już ci się nie podobają. Dalej są porządnie zrobione, wygodne, ale wizualnie - tragedia. A przecież nie lubisz butów, które są brzydkie. Nie? Jesteś uprzedzony.
Na koniec chcę zaznaczyć, że się nie rzucam i nie pieklę (brak emotikonów w wypowiedzi zawsze nadaje tekstowi aż za dużo powagi), nie szydzę i w ogóle - ot, staram się pokazać miłośnikowi języka niemieckiego, że jednak można go (języka) nie lubić za to właśnie, jaki jest:) Język to nie babcia - nie kocha się go bezwarunkowo;p
