Wysłannik dworu króla Matthiasa musiał napisać do swego władcy, że Turniej Diablo II został odwołany. Co się stało? Dlaczego miejscowi krzyczą i złorzeczą, że gotowi są z widłami przeczesywać okolicę?

Rankiem tego dnia, gdy miały się odbyć pierwsze walki, okazało się, że namiocie ani jednej żywej duszy. Co więcej, w środku walały się porozwalane stoły, potłuczone naczynia a nie brakowało także w chatach kilku kobiet, które poprzedniej nocy nie pamiętało lub wolało nie pamiętać. Szybko okazało się także, że zniknął kufer, w którym zwykle znajdowała się pod strażą nagroda dla najdzielniejszych. Po strażnikach pozostały jedynie buty, tak więc można się spodziewać, że albo udali się do innego świata, albo też dołączyli do szabrowników i postanowili z łupem oddalić się pod osłoną nocy.

Zapewne wielkie musi być ich zdziwienie, gdy w końcu zapragną zajrzeć do środka. Bowiem w kufrze znajdowały się papiery, jakie miejscowi zbierali z godnym odnotowania zamiłowaniem. Tutejszy władyka wręcz lubował się w różnego rodzaju pismach, zaś jego chwiejna natura sprawiała, że lepiej było mieć wszystkie wykazy pod ręką, by nadgorliwemu urzędnikowi pokazać, że tutejszy władca bliżej nie określił, do którego to zarządzenia należy się odwołać. Papier jednakże niewiele lżejszy od złota, dlatego pijana zgraja nie połapie się szybko w swoim partactwie.

Już właściwa skrzynia została załadowana na wóz i karawana ruszyła na dwór Matthiasa. Mijana po drodze czarodziejka nie wyglądała na zadowoloną. Zapewne zastanawiała się, gdzież ci wszyscy wojownicy, którym jedynie złoto w głowie. W końcu jednak kufer dojechał do celu a z rozkazu władcy zgromadzone w nim dobra zostały podzielone pomiędzy resztę wysłanników, by, jak to określił sam władca, "dodatkowo zachęcić lud do większego zaangażowania".

Czarodziejka będzie musiała poczekać jeszcze rok.