Nie od dziś wiadomo, że śmierci boi się każdy, ale czy każdy potrafi kochać tak mocno drugiego człowieka, aby przezwyciężyć strach i poświęć swe życie dla ukochanej osoby? Czasami po prostu trzeba wybrać między czymś prostym, a czymś słusznym. Nigdy nie śmiałam myśleć, że to właśnie Ethan Wate stanie przed takim wyborem. Zapewne każdy z nas spodziewał się, że Lena zostanie kiedyś zmuszona do swego rodzaju wyboru między ukochanym a światem paranormalnym. Ale czytając wszystkie części tejże powieści, nigdy nie wierzyłam w to, że droga bohaterów wykreowanych przez Kami Garcia oraz Margaret Sthol będzie drogą łatwą, prostą, bez żadnych zakrętów. Nie spodziewając się tego, co zastałam na końcu książki, było to dla mnie wstrząsające zaskoczenie.
Melancholijny nastrój połączony z mnóstwem zagadek oraz mrocznym klimatem małego miasteczka Gatlin, jak i pełne miłości celtowanie dwójki bohaterów to wszystko, co tworzy trzecią część Pięknych Istot. Momenty, których żaden czytelnik się nie spodziewał oraz wyjaśnienie niecierpiących zwłoki rzeczy, a to wszystko w gotyckiej oprawie. Nie potrafię nawet ubrać w słowa mojego smutku, który towarzyszył mi, w momencie, kiedy przeczytałam ostatnie słowo w książce: „Lena”. I mogłabym nawet dać sobie ręką uciąć, że znaczenie imienia głównej bohaterki doskonale ją opisuje. Bardzo pobudliwe osoby, które wrażliwie są na wszystko, co stanowi urok życia, mają wrodzony zmysł poezji, piękna, elegancji, czują się doskonale w swoim własnym świecie – idealna Lena Duchannes, wprowadzająca nas w świat zamyślenia, gdzie problemem nie jest klasówka z angielskiego u pani English, a nadchodząca Apokalipsa. Zapewne nie trudno się domyślić, że ostatnimi czasy jest to hit wśród pisarzy, malarzy, reklam przeróżnych sklepów. Garcia i Sthol również pokusiły się o wątek związany z Apokalipsą zapowiedzianą przez Majów, a potwierdzoną przez współczesnych naukowców. Jak skwitowały swoją tezę autorki? W sposób korzystny dla nas i niekorzystny dla Leny, Linka, bądź Ammy.
W trzeciej części Pięknych Istot, noszącej tytuł Istoty Chaosu, przeżywamy razem z bohaterami nieodłączny strach, panikę oraz konsekwencje popełnionych błędów. Poznajemy również kolejne tajemnice Obdarzonych, jak i szarych śmiertelników żyjących za ścianą obok. To właśnie w tej części wyrazy „niemożliwy” i „chaos” nabierają nowego znaczenia dla Leny i Ethana. Straszliwe upały, wysuszenie jeziora, szarańcze, końcowe trzęsienia Ziemi, to tylko garstka kataklizmów, nawiedzających Gatlin. Nieoczekiwane zwroty akcji oraz przemiana złych bohaterów w dobrych, a na deser diabelnie ważna rola pani English w tej części Kroniki Obdarzonych. Również wyczekiwany powrót Johna Breed’a z pewnością zadowoli żeńską część fanów. Bo w końcu kto jeszcze nie popadł w symptom Breeda?
Kupując tę część, zauważyłam na tylnej stronie książki uwagę wydawcy, która informowała mnie o tym, iż w tej części happy endu nie będzie. Frasobliwie muszę stwierdzić, że nie było to słowo rzucone na wiatr. Za to pozostawiły sobie ogromne pole manewru, co do kolejnych części i mam nadzieję, że nie pozostawią nas w chwili niepewności przez kolejne miesiące, albo (odpukać) lata.
Zachęcam do kupna Istot Chaosu, albowiem nikt z czytających nie będzie zawiedziony poziomem tej części. Kami Garcia i Margaret Sthol to gwiazdki na niebie, które pokazały fanom swoją klasę.
Melancholijny nastrój połączony z mnóstwem zagadek oraz mrocznym klimatem małego miasteczka Gatlin, jak i pełne miłości celtowanie dwójki bohaterów to wszystko, co tworzy trzecią część Pięknych Istot. Momenty, których żaden czytelnik się nie spodziewał oraz wyjaśnienie niecierpiących zwłoki rzeczy, a to wszystko w gotyckiej oprawie. Nie potrafię nawet ubrać w słowa mojego smutku, który towarzyszył mi, w momencie, kiedy przeczytałam ostatnie słowo w książce: „Lena”. I mogłabym nawet dać sobie ręką uciąć, że znaczenie imienia głównej bohaterki doskonale ją opisuje. Bardzo pobudliwe osoby, które wrażliwie są na wszystko, co stanowi urok życia, mają wrodzony zmysł poezji, piękna, elegancji, czują się doskonale w swoim własnym świecie – idealna Lena Duchannes, wprowadzająca nas w świat zamyślenia, gdzie problemem nie jest klasówka z angielskiego u pani English, a nadchodząca Apokalipsa. Zapewne nie trudno się domyślić, że ostatnimi czasy jest to hit wśród pisarzy, malarzy, reklam przeróżnych sklepów. Garcia i Sthol również pokusiły się o wątek związany z Apokalipsą zapowiedzianą przez Majów, a potwierdzoną przez współczesnych naukowców. Jak skwitowały swoją tezę autorki? W sposób korzystny dla nas i niekorzystny dla Leny, Linka, bądź Ammy.
W trzeciej części Pięknych Istot, noszącej tytuł Istoty Chaosu, przeżywamy razem z bohaterami nieodłączny strach, panikę oraz konsekwencje popełnionych błędów. Poznajemy również kolejne tajemnice Obdarzonych, jak i szarych śmiertelników żyjących za ścianą obok. To właśnie w tej części wyrazy „niemożliwy” i „chaos” nabierają nowego znaczenia dla Leny i Ethana. Straszliwe upały, wysuszenie jeziora, szarańcze, końcowe trzęsienia Ziemi, to tylko garstka kataklizmów, nawiedzających Gatlin. Nieoczekiwane zwroty akcji oraz przemiana złych bohaterów w dobrych, a na deser diabelnie ważna rola pani English w tej części Kroniki Obdarzonych. Również wyczekiwany powrót Johna Breed’a z pewnością zadowoli żeńską część fanów. Bo w końcu kto jeszcze nie popadł w symptom Breeda?
Kupując tę część, zauważyłam na tylnej stronie książki uwagę wydawcy, która informowała mnie o tym, iż w tej części happy endu nie będzie. Frasobliwie muszę stwierdzić, że nie było to słowo rzucone na wiatr. Za to pozostawiły sobie ogromne pole manewru, co do kolejnych części i mam nadzieję, że nie pozostawią nas w chwili niepewności przez kolejne miesiące, albo (odpukać) lata.
Zachęcam do kupna Istot Chaosu, albowiem nikt z czytających nie będzie zawiedziony poziomem tej części. Kami Garcia i Margaret Sthol to gwiazdki na niebie, które pokazały fanom swoją klasę.
