„Mass Effect 3” – obrona i krytyka zakończenia - Odpowiedź

 
Męczą Cię captche? , a problem zniknie. Zajmie to mniej niż rozwiązanie captchy!

Podgląd ostatnich postów

Gość_Vakarian*,
SPOJLER!!!!
dla mnie zakończenie mass effect 3 jest logiczne bochater poświęca wszystko ratując innych nie myśląc o sobie ale nie podoba mi się i to bardzo!! wolałbym happy end. A znacie może mit o Odyseuszu? to jka by po wygraniu wojny pod Troią i latach tułaczki pełnej przygód u wybrzerzy Itaki widząc rodzinę, Odyseusza uderzył wielki piorun i zostawił tylko pył. Po co to wszystko skoro prowadziło do śmierci bochatera. Wole komercje niż epickość w tej sytuacji. I do tego to hasło "nie poddamy ziemi" chwytliwe ale shepard zginą i już mu i tak wszystko jedno...
Trzeci Kur,
Zapraszam więc tutaj
Ammon,
Okey, dziś właśnie ukończyłem ME3, które zmusiło mnie do tymczasowego opuszczenia forum. Zakończenie z początku faktycznie mnie rozczarowało, bo spodziewałem się wyjaśnienia wszystkich niewiadomych, podczas gdy outro sypnęło mi w twarz tylko kolejnymi pytaniami. Gdy jednak przeczytałem artykuł o
SPOILER
ewentualnej indoktrynacji Shepa
, to cała ta układanka zaczęła nabierać sensu.

Fabuła jako całość średnio mi się podobała, bo dosyć często nie zgadzała się z poprzednimi częściami. Ale szczytem nie powiem czego jest gadanie, że zakończenie gry jest beznadziejne. Po tej fali narzekania jeszcze bardziej jestem przekonany, że ludzie marudzą, bo w tym są najlepsi. Chcieli gry ambitnej, w której musieliby planować każdy ruch. Nie otrzymali jej, więc zaczęło się jechanie po produkcie BioWare. Zamiast tego zaoferowano zakończenie, które zmusza do myślenia, ale i tak jest źle.

Chętnie bym pogadał o tym, ale w osobnym temacie oznaczonym tagiem [SPOILER].

[Dodano po 43 sekundach]

O, jednak jest taki temat.
Trzeci Kur,
No toś mnie trochę zawiódł. A więc zawsze wyjdzie na jedno i to samo:(
Tokar,

Cytat

A pamiętać należy, że twórcy z takim zapałem powiedzieli nam by zostawić sobie zapisy z ME3 na przyszłość.


Czy ja wiem? Powiedzieli raczej, że "na wszelkasa zawsze warto zachować, bo nie wiedzą, co ma przynieść przyszłość", a nie jak w przypadku ME2 "zachowajcie koniecznie!!111".

Cytat

Powiedzmy, że jakimś cudem postanowili wziąć wszelkie dokonania graczy pod uwagę a także uwzględnić ich wpływ na przebieg fabuły. I co, ma powstać ME3a, ME3b, ME3c itd by uwzględnić wszelkie wybory graczy? Zakończenie musi być jedno tym bardziej, że (podobno) nie jest to wcale ostatnia gra marki Mass Effect.


Jak dla mnie, to mogli zakończyć na pięknej scenie z Andersonem, potem wstawić ten filmik z okrzykami zwycięstwa wszystkich ras (jedno solidne zakończenie) + zrobić serię obrazków (vide seria "Fallout: New Vegas" i "Dragon Age: Początek", żeby nie było, iż odwołuję się do antyków), które kompleksowo, w kilku zdaniach, wyjaśniają jak potoczyły się losy wszystkich postaci i jaki wpływ miały nasze decyzje. Wydaje mi się, że każdy byłby zadowolony Kolejną sagę mogliby umieścić kilkaset lat później (wykorzystanych na mozolną odbudowę galaktyki, czyli okres względnego pokoju), aby wybory z ME3 grały tam naprawdę marginalny udział.

@Trzeci Kur Akurat zawarłeś te przykłady, które ja miałem, więc mogę Tobie odpowiedzieć

Cytat

Albo gdybyśmy stracili Mordina w bazie Zbieraczy?


Dostajesz kumpla Solusa (pracowali przy jednym z projektów razem), który też pakuje się na nasz statek dokładnie w tym samym momencie. Pod względem charakteru są do siebie dosyć podobni, różnią się może kilkoma kwestiami dialogowymi (typu - Kim jesteś? Skąd znasz Solusa?). Z tego, co się orientuję, koniec wątku z genofagium jest dokładnie ten sam.

Cytat

Albo to, czy w ME1 zabiliśmy Wrexa, czy nie. Nie jestem w stanie sobie wyobrazić, jak by wyglądały niektóre ważne wątki, gdyby taki właśnie Wrex gryzł ziemię od 1 części.


Po prostu masz innego Urdnota, tylko trochę większego narwańca od Wrexa (tak przynajmniej twierdzi Ewa), pałającego żądzą zemsty i pragnącego prowadzić politykę zastraszania przeciwko Radzie.
Trzeci Kur,
Moim zdaniem wybory dokonane w poprzednich częściach maja właśnie spore znaczenie w samym ME3, choć niekoniecznie w jego zakończeniu.

Już choćby to, ilu naszych towarzyszy przeżyło misję samobójczą pod koniec ME2 decyduje o tym, z iloma będziemy mogli grać w ME3.
Czy gdybyśmy stracili w ME2 Tali i Legiona, czy możliwe byłyby (niektóre, ale wciąż ważne) wydarzenia na Rannoch? Albo gdybyśmy stracili Mordina w bazie Zbieraczy?
Albo to, czy w ME1 zabiliśmy Wrexa, czy nie. Nie jestem w stanie sobie wyobrazić, jak by wyglądały niektóre ważne wątki, gdyby taki właśnie Wrex gryzł ziemię od 1 części.

Chętnie bym sprawdził to wszystko organoleptycznie, zaczynając całą trylogię raz jeszcze, ale nie bardzo mi się chce, bo na końcu i tak czeka mnie to samo zakończenie;p
Gość_Pinatu*,
A pamiętać należy, że twórcy z takim zapałem powiedzieli nam by zostawić sobie zapisy z ME3 na przyszłość. Ciekawe po co, skoro nawet w ME3 poprzednie mają znikome znaczenie. A z takim pietyzmem przygotowywałem różne możliwości w ME1 oraz ME2. Oczywiście nie żałuję spędzonego na tym czasu, ale pewien zawód jest

Nie zapowiada się to kolorowo na obiecaną graczom przyszłość.
Gość_*,
Strasznie śmieszy mnie ta cała "afera" z zakończeniem serii, klasyczna burza w szklance wody.

Przede wszystkim śmieszne są wygórowane wymagania graczy. To może przypomnę, to jest gra Bioware, od lat już trąbią jak bardzo chcę w swoich grach opowiadać jakieś tam historie co z definicji stoi w sprzeczności z możliwością ich modyfikowania czy wpływania na nie.
Powiedzmy, że jakimś cudem postanowili wziąć wszelkie dokonania graczy pod uwagę a także uwzględnić ich wpływ na przebieg fabuły. I co, ma powstać ME3a, ME3b, ME3c itd by uwzględnić wszelkie wybory graczy? Zakończenie musi być jedno tym bardziej, że (podobno) nie jest to wcale ostatnia gra marki Mass Effect.
Gracze powinni się zdecydować czy chcą mieć wypasioną grafikę, scenki rodem z filmów w pełni udźwiękowione dialogi itp. co automatycznie przekłada się na ogromne koszty i wyamusza liniowośća

Swoboda w eksploracji, tworzeniu postaci, wybory i konsekwencje to relikty z minionej epoki. Tak można się było bawić w czasach Fallout.

Nie rozumiem jak można było mieć jakiekolwiek większe oczekiwania odnośnie ME3 po doświadczeniu dwóch poprzednich części czy po DA Origins i DA2. Już tam wyraźnie było widać, że import stanu gry to czysta kosmetyka bez większego wpływ na przebieg gry.
Redhorn Steelaxe,
Czy Knowles nie jest teraz w zespole odpowiedzialnym za odświeżenie Baldurów i nie ma do nich pełni praw?

Jak dla mnie to Sheppard może skończyć fatalnie. Grałem jako renegat. Mam uratować Ziemię i zrobię to choćby skały srały.
Tylko cholercia... powiedzcie mi czy to zrobiłem czy nie! I Kogo przy tym skasowałem. No bo rzekomo mogę wpływać na los ras.
Wroobelek,
W ME3 co prawda nie grałem, ale z problemem dotyczącym jego zakończenia jestem na bieżąco. W ME2 wpływ na fabułę miał sejw z części pierwszej. Spowodowało to wzrost apetytów graczy w stosunku do ME3. Zakończenie totalnie ignorujące wybory dokonywane w przeciągu całej trylogii nie jest dobrym zakończeniem. Skończyła im się kasa, zabrakło czasu, czy zakończenie z prawdziwego zdarzenia planują dodać w DLC za kolejne 10$? Okaże się w najbliższej przyszłości.

Zakończeniem, które w tak długiej "epopei" powinni postawić sobie za wzór jest zakończenie Fallout 2: ending uwzględniał wszystkie co istotniejsze wybory w grze, w prosty sposób pokazywał długofalowe konsekwencje naszych czynów - aż chciało się po ukończeniu rozpoczynać grę na nowo, by poznać stan świata po zagraniu inną postacią o odmiennym charakterze. Po prostu cud, miód i orzeszki.
Gość_Javellin*,
Oczywiście zgadzam się z panem Knowlesem. Od początku serii inwestowałem dziesiątki godzin, żeby dopracować każdy szczegół save'ów, żeby przeżyć tą historię tak, jak ja - gracz- tego chcę. W międzyczasie zdążyłem się niejako emocjonalnie przywiązać do postaci i ogólnie całego uniwersum Mass Effect. Do trójki podchodziłem pełen nadziei na epicki koniec sagi i poznanie upragnionych odpowiedzi. Jasne, byłem świadomy, że nie wszystko pójdzie gładko. Specyfika gier. I epicko było. Do tych ostatnich kilku minut gry, gdy gracze otrzymują uderzenie w twarz ze strony twórców. Jakie? Opisano to już w artykule. W wielkim skrócie i bez spoilerów: Wszystko, czego gracz dokonał przez całą serię zostało unieważnione. Wyrzucone gdzieś na śmietnik, bez jakiegokolwiek wpływu na koniec. Odpowiedzi tyle, co nic. A każda postawiła jeszcze więcej pytań. Nieścisłości multum (dlatego zaczynam wierzyć w teorię z indoktrynacją), emocje jakie wywołuje koniec: gniew, poczucie bezsilności, wreszcie wielki smutek i poczucie niespełnienia. Jest także bonus, który podnosi na duchu, ale też stawia za dużo pytań. I co mnie ubodło najbardziej: Za dużo miejsca do własnej interpretacji. Jasne, że jakaś ilość w.w. jest dobra. Dzięki temu saga żyje wśród fanów, dzięki temu mogą tworzyć na tej podstawie i dopowiadać sobie brakujące fragmenty. Ale gdy te fragmenty do dopowiedzenia sięgają 90-95% całości... Nie, to dobre nie jest, nie było i nie będzie. To nie film, czy powieść. To gra, w której gracza winno się nagrodzić za trud i zainwestowany czas (a także pieniądze) i dać mu pokrzepiające zakończenie. Zwłaszcza w obliczu całej sagi, którą można podsumować tak: Epicka opowieść o walce z nieuniknionym zagrożeniem, do której to walki pcha nas jedynie determinacja i nadzieja. C.D.: Nadzieja ta niestety zostaje zmieszana z błotem, a graczowi zostaje wysłany sygnał "Możesz walczyć z przeciwnościami, ale nie ma mowy o wygranej."
A szkoda, bo trylogia najlepsza, z jaką kiedykolwiek miałem styczność. Pomijając koniec oczywiście, gdyż ten na drugim biegunie stoi.
Gość_Pinatu*,
Cóż, myślę iż porównując obie zamieszczone tu wypowiedzi trzeba dać rację B. Knowlesowi, ponieważ (niestety) w wypowiedzi C. Hudsona coś się nie zgadza. Niby podczas całej swojej wypowiedzi twierdzi że wszystko powstawało/je w ścisłej współpracy z graczami/fanami, a jednak ani słowem nie wspomina o narzekaniach (chyba że jest na nie głuchy niczym dobry polityk) a cytuje jedynie jakieś pochwały z recenzji. Przepraszam, ale to gracze mają grę kupić w milionach sztuk a nie recenzenci, którzy dostają je za darmo. Poza tym, z całą pewnością podchodzą do nich z dystansem (często nawet nie znając poprzedniczek), co da się wyczuć podzczas czytania recenzji. Kolejnym problemem jest to, że widzą w Mass Effect grę akcji (którą się niestety stała), a nie RPG z dozą akcji. Ja tam wcalę nie oczekuję że stanę się wielkim bohaterem na końcu gry/serii, ale jednak coś poszło nie tak. Podobnie jak podczas pisania najnowszej opowieści z universum ME, która została zmieszana z błotem ze względu na rażące nieścisłości. A podobno w BioWare wszyscy przed oddaniem jej do druku byli zachwyceni - więc chyba cierpią na zanik pamięci skoro nie zauważyli drastycznych różnic pomiędzy powieścią a wykreowanym przez siebie świecie.
Tokar,

Zakończenie „Mass Effect 3” jest złe i niegodne tak popularnej marki. Pisane na kolanie, wymyślone w ewidentnym pośpiechu, całkowicie oderwane od klimatu trylogii, pełne pseudofilozoficznego bełkotu i niezrozumiałego mistycyzmu, stawiające więcej znaków zapytania niż dające odpowiedzi, w żaden sposób nie podsumowujące naszych osiągnięć. To tylko drobna esencja zarzutów ze strony fanów, a ja nie zamierzam pisać elaboratu, czemu BioWare zawiodło, gdyż tego typu wpisów jest już pełno w sieci i dość zgrabnie ukazują, w których miejscach studio popełniło błędy. Należy zaznaczyć tylko tyle, że skoro lwia część społeczności narzeka na epilog przygód Sheparda i tylko nieliczni fanatycy starają się rozpaczliwie dorobić niestabilne teorie do tego niejasnego finału, to faktycznie coś tutaj nie zagrało.

mass effect 3

Kanadyjczycy mają teraz niemały problem, bo nawet zaskakująca zmiana stylu serii „Dragon Age” nie wywołała takiej fali wściekłości u pasjonatów. W końcu trzeba w jakiś sposób wyjaśnić tę kwestię, gdyż zwyczajowe nabranie wody w usta jedynie zwiększy frustracje graczy. Z drugiej strony, przyznać się do popełnienia ogromnego błędu w tak niesamowicie kluczowym aspekcie zwyczajnie nie wypada – przynajmniej nie niespełna dwa tygodnie po premierze tytułu.

Logicznym więc jest, że główny projektant gry postanowił wreszcie odnieść się do tej kwestii i stanąć w obronie swojego dziecka. Pytanie tylko, czy Casey Hudson potrafi przekonać masy do swojej wizji?

„Pojawiło się wiele dyskusji i debat związanych z zakończeniem „Mass Effect 3”, więc pomyślałem, że podzielę się swoją wizją na ten temat z wami. Będę unikać drastycznych spoilerów, jednak mimo wszystko polecam ukończyć grę i doświadczyć finału na własnej skórze przed przeczytaniem tego wpisu.

Przez ostatnie osiem lat pracowaliśmy z prawdziwym zamiłowaniem nad serią „Mass Effect”. Pokochaliśmy bohaterów, których stworzyliśmy z myślą o medium gier komputerowych i fanów, wspierających nas na każdym kroku. Dla nas i dla was, „Mass Effect 3” musiał spełnić mnóstwo oczekiwań, nie tylko w kwestii wyjątkowych doświadczeń, jakie miał nieść za sobą ten tytuł, ale również podsumowań wszystkich wątków i decyzji, które podejmowaliście jako gracze od 2007 roku, gdy ta historia się rozpoczęła. Zaprojektowaliśmy „Mass Effect 3” w taki sposób, aby stworzyć serię zakończeń dla kluczowych wątków i głównej osi fabularnej, okraszonych finałowymi scenkami, prezentującymi konsekwencje naszych wyborów. Owoce tych działań niesiecie wraz ze sobą, aż do ostatnich chwil swojej podróży.

Zawsze dążyliśmy do tego, aby narastająca skala konfliktu i motyw przewodni poświęcenia, prowadził do słodko-gorzkiego zakończenia – inaczej byłoby to zdradą bolesnych decyzji, które Shepard musiał dokonywać podczas przygód. Jednak nadal pragnęliśmy dać graczom możliwość doświadczenia zakończenia, które byłoby inspirujące i podnosiłoby na duchu. W historii, gdzie na każdym kroku napotykamy wręcz beznadziejną walkę o przetrwanie, możemy zaobserwować, jak ostatnie chwile i obrazy przemieniają się w zwycięstwo oraz nadzieję, w kontekście ofiar i zadumy.

mass effect 3

Mieliśmy parę niesamowicie pozytywnych reakcji na „Mass Effect 3”. „New York Times” uznał grę za „wciągające i spójne doświadczenie”, z kolei Penny Arcade określił ją jako „niesamowite osiągniecie”. Otrzymaliśmy również sporo e-maili i tweetów od graczy, którzy złożyli nam największe wyrazy uznania, jakie kiedykolwiek otrzymaliśmy.

Zdaliśmy sobie jednak sprawę, że pewna grupka naszych najbardziej oddanych fanów potrzebuje czegoś głębszego, więcej odpowiedzi i czasu, aby należycie pożegnać się z tą opowieścią – te komentarze są dla nas również niesamowicie ważne. Odzew graczy był dla nas zawsze istotnym składnikiem pozwalającym na rozwój serii.

Jestem dumny z tego, co osiągnął nasz zespół – począwszy od pierwszych szkiców koncepcyjnych przedstawiających uniwersum „Mass Effect”, a zakończywszy na ostatnich sekundach „Mass Effect 3”. Nie zrobilibyśmy jednak tego samodzielnie. W trakcie tworzenia tej kosmicznej serii, trwała aktywna wymiana doświadczeń pomiędzy zespołem i fanami, nie tylko jeżeli chodzi o wspólne doświadczenia płynące z rozgrywki, ale także w projektowaniu i konstruowaniu jej. Ogromne uczucie do Garrusa i Tali, poskutkował wprowadzeniem wątków romansowych dla tych postaci w „Mass Effect 2”. Wniosek o pogłębienie systemów RPG doprowadził do kluczowych zmian w projekcie „Mass Effect 3”. Wasza opinia zawsze się liczyła. Ta saga to współpraca pomiędzy developerami i graczami, a my wciąż słuchamy.

mass effect 3

Więc, w którą stronę pójdziemy teraz? Przez następny rok będziemy wspierać „Mass Effect 3” i pracować nad nową zawartością dla tej gry. Będziemy nadal słuchać, gdyż wasze spostrzeżenia i szczere opinie pomogą nam określić, jakie te dodatki powinny być. To nie jest ostatni raz, gdy słyszycie o komandorze Shepardzie.

Czekamy na dalsze wsparcie i zaangażowanie, by razem kształtować świat trylogii „Mass Effect”. Serdecznie dziękujemy za wspólną podróż.” – zdradził Casey Hudson.

Dla zachowania równowagi przydałaby się jednak jakaś krytyka, nieprawdaż? Oczywiście nie moja, za cienki w uszach jestem na to i nie mam do tego odpowiednich kompetencji. Szczęśliwie jednak mam kogoś odpowiedniego, kto uważa takie zakończenie trylogii za niezbyt trafne, posiada niezbędne doświadczenie i mądrze argumentuje. Kim jest wspomniana persona? To Brent Knowles, główny projektant „Dragon Age: Początek” i przedstawiciel starej gwardii BioWare, który maczał palce przy „Baldur’s Gate II” i „Neverwinter Nights”. W okolicach 2010 roku postanowił na własne życzenie opuścić kanadyjskie studio, tłumacząc to faktem, iż „BioWare nie jest już tą samą firmą, co kiedyś”. Hm… ciekawe.

„Czytałem jeden z niedawnych wpisów na blogu, gdzie autor właściwie stwierdził, że „zakończenie było niesamowite, ponieważ wyglądało dosłownie jak w filmie” i myślę, że tutaj mu coś umknęło.

To jest gra. Nie film.

Dokładnie rzecz formułując, to komputerowa gra fabularna. Gracze są „częścią” gry. Częścią procesu budowania i przeżywania danej produkcji, w znacznie większym stopniu niż w przypadku innych form rozrywki. To ich ważny przywilej, ponieważ aktywnie wpływają oni na świat samej gry. Według mnie, zakończenie trylogii komputerowej gry fabularnej powinno opierać się na następujących zasadach:

mass effect 3

1. Nagródź gracza za wybory, jakie dokonał na przestrzeni serii. Ważne wydarzenia powinny być odnotowane. Gracz powinien podświadomie czuć, że miał niepowtarzalny wpływ na całe uniwersum.

2. Zakończ ją pozytywny akcentem. To niesamowicie ważne, jeżeli chodzi o gry komputerowe… Życie jest generalnie pełne od skur…, które dzieje się naokoło człowieka i ma miejsce na co dzień. Kiedy inwestuję sto godzin na jakąś grę, to muszę odejść, czując się jak prawdziwy bohater.

Kiedy decydujesz się stracić kilka godzin życia na pretensjonalny/przygnębiający film, opowiadanie czy nawet powieść, jest to jak najbardziej wybaczalny zabieg, gdyż spędziłeś nad nimi nieporównywalnie krótszy czas. Prawdopodobnie również jako konsument wiedziałeś, na co się piszesz i w jaką stronę się to potoczy. Pewni reżyserzy tworzą pewne style filmowe. Pewni pisarze specjalizują się w konkretnych rodzajach fikcji.

Z drugiej strony, kiedy ktoś gra w epicką trylogię cRPG będzie oczekiwać, że zostanie bohaterem i uratuje wszechświat. Dlatego spędza czas nad grą. Kiedy oczekiwania nie mają żadnego odbicia w rzeczywistości o rozczarowanie nietrudno.

Owszem, to mógł być artystyczny/twórczy zabieg, aby zaprezentować inny styl zakończenia, ale czuję, że to był niezbyt trafny wybór – zwłaszcza, jeżeli chodzi o trylogię danej gry komputerowej. Pewnie, zawrzyj przygnębiające elementy i uderzaj w ponure akcenty w środkowej części, jeżeli tego pragniesz, ale zakończ serię na wysokiej nucie.”

Jak uważacie, kto ma w tym przypadku rację? Hudson czy Knowles?

Wczytywanie...