Drakensang: The Dark Eye

Słów kilka

Większość zniecierpliwionych graczy od dawien dawna czeka na PRAWDZIEGO RPG-a – takiego z krwi i kości. Nie sprawdziły się w tej roli m.in. Fallout 3 i Mass Effect, które miały być przełomowymi grami, wnoszącymi cudowny klimat i wciągającą fabułę – bo przecież to one są najważniejsze. I właśnie to stało się celem Radon Labs, producenta Drakensang'a. Niemcy postanowili zrobić grę, która nie tylko zachwyci ładną grafiką, ale będzie również posiadać duszę oraz specyficzny klimat, pochłaniający wszystkich tych, którzy będą mieć kontakt z ich nowiusieńkim dziełem. Tytuł zapowiadał się niezwykle ciekawie, a oliwy do ognia dolewały liczne prognozy i wypowiedzi producenta, pojawiające się w mediach. Dzisiaj śmiało mogę odpowiedzieć na pytanie, czy Drakensang to kolejny niewypał, czy też RPG, na jaki czekamy od dawna. Zacznijmy od...

Tajemnice Aventurii

Świat Drakensang'a, Aventuria, opiera się na niezwykle popularnym za naszą zachodnią granicą systemie „Das Schwarze Auge”. Dla Polaków jest on czymś zupełnie nowym, co w tym wypadku można uznać za duży plus. Aventuria została osadzona w czasach średniowiecza, a zamieszkiwana jest przez przeróżne istoty: ludzi, szlachetne elfy, przemądrzałe krasnoludy i smoki niemalże rodem z baśni.

Swoją przygodę w tymże świecie rozpoczynamy od kontrowersyjnego listu, wysłanego przez naszego przyjaciela, Ardo. Prosi on nas o szybkie przybycie do Ferdok, gdzie planuje wyjawić nam tajemnice, których nie chciał zawrzeć w liście. Jednak co by to była za gra, gdybyśmy od razu mogli się do niego się udać? Utrudnia nam to seria tajemniczych morderstw, z powodu której nie możemy wejść do grodu. W końcu, po wykonaniu kilku interesujących zdań, zostaniemy wpuszczeni do miasta, gdzie dowiemy się o śmierci naszego przyjaciela. Podczas prowadzonego przez nas śledztwa zdobywamy informacje o Smoczym Zadaniu – rytuale, w czasie którego wyrocznia wyłania bohatera, którego celem będzie stawienie czoła... smokom. Pytanie „Do kogo przemówiła?” jest wyjątkowo retoryczne...

Każdy Drakensang ma swojego bohatera

Podczas wybierania postaci w Drakensang'u łatwo zauważyć, że Niemcy lubią wygodę. Możemy bowiem jedynie zdecydować się na którąś z dwudziestu gotowych już profesji i wybrać jej płeć. Składają na nie się ludzie, elfy i krasnoludy (tylko i wyłącznie płci męskiej), a każda z nich posiada specyficzny klimat i charakter. Zostały one odpowiednio pogrupowane – przykładowo jedną grupę (ludzką) stanowią wojownik, żołnierz i łucznik, a inną (elfią) łowca, tkacz magii czy bojownik. Dochodzą do tego krępe krasnoludy, ekscentryczni magowie, zwinni złodzieje czy wykwintna amazonka (tylko i wyłącznie płci żeńskiej), a nawet groźny pirat.

Podjęty przez nas wybór będzie mieć decydujący wpływ nie tylko na całokształt naszej postaci, ale również na jej początkowy ekwipunek, ubiór czy wygląd, do którego niestety musimy się przyzwyczaić, bowiem producenci uniemożliwili nam jego zmianę. Do każdej profesji z góry przypisane są określone umiejętności i biegłości, istnieje jednak możliwość ich drobnej modyfikacji za sprawą opcji „Tryb ekspercki”, stworzonej dla najbardziej dociekliwych graczy. A modyfikować jest co, ponieważ wybraną przez nas postać cechują główne współczynniki, jak odwaga, spryt, intuicja, charyzma, zręczność, zwinność, budowa i siła oraz szereg pomocniczych – zdrowie, energia astralna, wytrzymałość i odporność na magię. W oczy od razu rzuca się podobieństwo do Baldur's Gate'a. Umiejętności zostały podzielone na pięć grup: Fizyczne (Skradanie się czy Siła woli), Natury (Zielarstwo czy Przetrwanie), Wiedzy (Cwaniactwo czy Leczenie ran), Społeczne (Uwodzenie czy Etykieta) i Rzemieślnicze (Alchemik czy Kowal). Istnieją również Umiejętności Bojowe. Mowa tu o specjalizacjach w walce przeróżnymi rodzajami broni – od mieczy, przez kostury, po łuki bądź kusze. Nie mogło zabraknąć Umiejętności Specjalnych, które obrazują podzielone na trzy grupy (Zwarcie, Dystans i Obrona) efektowne ciosy, wykwintne ataki z dystansu czy chociażby walka z tarczą. Charakterystyczną cechą niemieckiego tytułu jest możliwość nauczenia się tych samych umiejętności (wyjątek stanowi magia) przez każdą z postaci, co znacznie poszerza ich horyzonty i pozwala być bardziej wszechstronnym.

Powyższy opis ukazuje to, jak szczegółowo w Drakensang'u przedstawiony jest nasz bohater. Warto dodać, że ekran postaci kryje w sobie również Ekwipunek, Umiejętności Magiczne oraz Księgę Receptur, w której zapisywane są wyuczone przez nas receptury alchemiczne, arkany kowalstwa oraz tworzenia broni strzeleckiej. Są one częścią tego, czego potrzebujemy do wytworzenia danej rzeczy. Nie obejdzie się również bez określonych składników oraz specjalnego warsztatu (alchemicznego, łuczniczego bądź kowalskiego). Opcja ta z pewnością przyciągnie uwagę graczy.

Razem raźniej

W Drakensang'u przyłączyć do drużyny można maksymalnie trzech towarzyszy, co, wliczając główną postać, daje czteroosobową grupę. Nad każdym z jej członków posiadamy pełną kontrolę, dzięki czemu możliwe jest rozwijanie ich wedle uznania, ekwipowanie w wybrane przedmioty i decydowanie, co i jak mają zrobić. Kolejna rzecz rodem z Baldur's Gate... i dobrze. Zagłębiając się w fabułę, pisane nam będzie spotkać więcej towarzyszy, niż możliwa do przyłączenia trójka. W związku z tym stworzony został specjalny domek, w którym inne postacie mogą „czekać” na to, aż zdecydujemy się je wybrać. Umożliwia to rotację towarzyszami wedle uznania czy potrzeby.

To jednak nie wszystko! Okazało się bowiem, że czasem w ramach danego zadania do naszej drużyny przyłączy się piąta osoba. Co prawda nie mamy nad nią pełnej kontroli, ale w walce i tak może się przydać, bowiem dobrowolnie atakuje tego, kogo uzna za naszego wroga.

Czarem i mieczem, czyli to, co najlepsze

Nie da się ukryć, że walka to podstawa każdego RPG-a. Widać, że Niemcy przyłożyli się do systemu starć, bowiem wypada on naprawdę w porządku. Walczących możemy podzielić na dwie grupy – polegających na sile oręża bądź magii. Walka odbywa się w czasie rzeczywistym, a znacznie ułatwia ją aktywna pauza, która pozwala zlecić na spokojnie każdej z postaci konkretną czynność.

Postacie, których przeznaczeniem jest paranie się z magią, mają do dyspozycji 45 przeróżnych, efektownie wyglądających czarów. Tworzą razem kilka grup: cechy wpływające na atrybuty drużyny, leczenie, magię ofensywną i specjalną oraz przywoływanie i dominację nad istotami żywymi. Do użycia każdego z nich potrzebna jest energia astralna będąca swego rodzaju maną. Efekty części z czarów są bezpośrednio powiązane z poziomem umiejętności gracza i zależnie od niego, mają różne efekty – analogicznie, im wyższe umiejętności, tym lepszy efekt. Realistyczne. Samo rzucanie czarów nie jest skomplikowaną czynnością, wystarczy bowiem kliknąć na ikonkę wybranego czaru, a następnie wskazać przyszłą ofiarę bądź wybrane miejsce – np. podczas przywoływania istot. Warto nadmienić, że podczas rzucania czarów postacie wykonują specjalne ruchy i gesty, co z pewnością może się podobać.

Jeśli nie czarem, to jedną z możliwych do wybrania broni. Umiejętności Bojowych nie brakuje, a rozwija się je dzięki punktom doświadczenia. Poza nimi mamy do dyspozycji talenty – specjalne umiejętności, których musimy się wyuczyć u danego instruktora. Ukazane są one w dobrze rozplanowanych drzewkach. możliwe jest też przenoszenie ich do znajdującego się na dole ekranu paska szybkiego uruchamiania, co pozwala błyskawicznie wybrać dany cios. Każdy z nich jest różny i przede wszystkim efektowny. Niemcy bardzo dobrze dopracowali animację walki – każde uderzenie czy pchnięcie jest doskonale widoczne. Widać, kiedy postać paruje atak tarczą, a kiedy go unika. Można dopatrzeć się również naciąganej cięciwy i wypuszczanej strzały. W porównaniu do konkurencji wszystko odbywa się jednak nieco „wolno”. Nie umniejsza to jednak widowiska serwowanego nam przez nasze postacie.

W Drakensang'u zastosowany został urozmaicający walkę system ran, ustanawiający limit otrzymanych przez postać ciężkich obrażeń. Każda, która przekroczy go, bezwładnie pada na ziemię, a podnieść się może dopiero po zakończeniu potyczki.

Smaczny cukierek w ładnym papierku

Interfejs Drakensang'a zasłużył na gromkie brawa. W prawym górnym rogu umieszczone zostały ikony naszych postaci, dzięki którym na bieżąco możemy kontrolować poziom ich zdrowia, wiedzy astralnej i wytrzymałości. Prócz tego możemy określić ich nastawienie w walce (na aktywne bądź pasywne). Przemierzanie świata ułatwia ilustrująca go mini mapa, na której znajdziemy wiele cennych i przydatnych wskazówek oraz mapa z prawdziwego zdarzenia. Z lewej strony, w dolnym pasku, mamy dostęp do menu głównego, dziennika wiadomości, zadań oraz ekranu postaci. Tuż obok znajduje się pasek szybkiego dostępu, znacznie ułatwiający walkę, z prawej zaś strony umiejscowiona została ikona „zaznaczająca” wszystkie nasze postacie, klepsydra wstrzymująca walkę oraz pasek pozwalający wybrać tempo poruszania się naszych postaci. Możemy nimi sterować pomocą myszy bądź myszy i klawiatury. Osobiście polecam drugi sposób, ponieważ jest on bardziej humanitarny. Wszyscy maniacy RPG'ów mogą mieć problemy z przyzwyczajeniem się do kamery, która pomimo tego, że można nią swobodnie poruszać, w wąskich miejscach nieraz płata psikusy.

Grafika, jaką prezentuje dzieło Radon Labs, stoi na wysokim poziomie i naprawdę cieszy oko. W grze dopracowane zostały wszystkie elementy lokacji, które przyjdzie nam zwiedzać. Tych z kolei nie brakuje – wioski, miasta, zamki, pieczary, mokradła czy lasy to tylko przykłady. Każda z nich jest prawie że wypucowana, przez co doskonale przedstawiona – aż można się zakochać. Z nimi jednak powiązana jest wielka wada Drakensang'a – niektóre lokacje są jedynie przejściowe! Oznacza to, że po wyjściu z nich, nie ma już możliwości powrotu. Zmusza to do dokładnych oględzin każdej z nich, gdyż w przypadku pominięcia czegoś, nie będzie możliwości do nadrobienia. Wracając do gry – do perfekcji zostały dopracowane również wszystkie istoty w niej występujące. Nie ma tu mowy o jakimś „sztywnym” poruszaniu się. Każdy ruch jest płynny i realistyczny. Zmiany ekwipunku są widoczne, podobnie jak emocje na twarzach – szczególnie podczas walki. Atakujące nas stwory również niewiele różnią się od tych z prawdziwego świata.

Na pochwałę zasługuje również muzyka zawarta w Drakensang'u. Jest świetnie dobrana, tworzy odpowiedni klimat i sprawia, że czujemy się tak, jakbyśmy naprawdę znajdowali się w tamtym magicznym świecie. Wszelkie odgłosy, wypowiadane zdania czy rzucane czary również trzymają poziom, brzmiąc bardzo realnie.

W ramach podsumowania

Reasumując wszystkie myśli stwierdzam, że Drakensang to naprawdę dobra gra, z którą każdy miłośnik RPG-ów powinien się zapoznać. Wciągająca fabuła powinna znacząco przyczynić się do wielu godzin spędzonych przed dziełem Radon Labs. Mimo że nie nazwę tego tytułu następcą Baldur's Gate'a, to z czystym sercem polecam go każdemu. Naprawdę warto osobiście zapoznać się z światem Aventurii, bardzo dobrze przy tym się bawiąc. Nie ma co czekać, więc do dzieła – świat potrzebuje nowego bohatera!

Dziękujemy firmie Techland za dostarczenie egzemplarza recenzenckiego.