Arcania: Gothic 4

W dniu publikacji tego tekstu do premiery czwartej części jakże popularnej w naszym kraju serii o tytule "Gothic" pozostały niecałe dwa miesiące, ale każdy fan zapewne do dziś pamięta spór pomiędzy twórcą tego uniwersum – studiem Piranha Bytes – a JoWood, czyli wydawcą. Do całego nieporozumienia doszło po premierze ostatniej do dziś odsłony, która więcej błędów już mieć chyba nie mogła, a optymalizacja silnika graficznego nawet nie istniała, bo gra klatkowała nawet na najlepszym sprzęcie. Naturalnie w sieci pojawiały się kolejne poprawki, ale dopiero ponad dwa lata po premierze swobodna gra w ten tytuł stała się możliwa. Nic więc dziwnego, że JoWood ślicznie podziękowało za współpracę i zabierając prawa do marki powierzyło prace nad kolejną odsłoną innemu niemieckiemu studiu – Spellbound Entertaiment, twórcy takich gier jak "Robin Hood: Legend of Sherwood", "Desperados" czy "Airline Tycoon Deluxe". Zagorzali fani serii już na wstępie zapowiadali, że nie kupią dzieła nowego developera, bo „jak to możliwe, że Gothic’a tworzy ktoś inny?” Krzyki rozpaczy nabrały na sile, gdy ukazały się pierwsze screenshoty i gameplaye, na których widać elementy nigdy nie przejawiające się w poprzednich odsłonach. „To już nie jest Gothic! Ta gra nie ma klimatu!” krzyczeli zawiedzeni fani. Prawda jest jednak taka, że Spellbound stworzyło grę bardziej pod amerykańskie standardy, bo, jak wiadomo, wcześniejsze odsłony nie spotkały się z żadnym uznaniem u graczy zza oceanu. Podsumowując ten wstęp: czwarty "Gothic" jest grą stworzoną z myślą o odbiorcach, którzy nie mieli żadnego kontaktu z poprzednimi odsłonami.

A jak układają się teraz losy Piranha Bytes i JoWood? Ten pierwszy odzyskał zaufanie fanów, tworząc pod koniec poprzedniego roku całkowicie nowy tytuł osadzony w nieznanym graczom świecie. "Risen", bo tak się nazywa, okazał się dużym sukcesem i zebrał sporo pozytywnych opinii. JoWood po zerwaniu współpracy z „Piraniami” wydało dodatek mający być wstępem do Arcanii. Niestety, mało znane studio Trine Game nie sprostało zadaniu i "Zmierzch Bogów" stał się jeszcze większą porażką. "Arcania: Gothic 4" wydaje się być dla JoWood ostatnią szansą na odzyskanie zaufania graczy.

We wstępie pisałem o licznych zmianach. Tych doczekał się nawet tytuł, bo tym razem nie zobaczymy samego napisu "Gothic" z cyferką "4". We wczesnym etapie prac uznano, że gra będzie się nazywać "Gothic 4: Genesis". Później miał to być "Gothic 4: Arcania", aż w końcu stwierdzono, że końcowy produkt zostanie okrzyknięty mianem "Arcania: A Gothic Tale". Ostatecznie jednak ten ostatni tytuł otrzymają amerykańscy gracze, podczas gdy europejczycy zobaczą na pudełku napis "Arcania: Gothic 4". JoWood najwidoczniej doszło do wniosku, że w Europie marka jest zbyt popularna, by jej nie wyróżnić na okładce. Wszystko fajnie, ale to nie tytuł tworzy dobrą grę. Dlatego teraz przejdźmy do kolejnego akapitu, poświęconego fabule – najważniejszemu elementowi każdej gry cRPG.

Akcja rozgrywa się dziesięć lat po wydarzeniach rozgrywających się w "Zmierzchu Bogów". Znany z poprzednich części Bezimienny zasiada na tronie Myrtany jako król Rhobar III i już na wstępie podejmuje się niezwykle ambitnego planu – zjednoczenia wszystkich królestw. Udaje mu się to z poznanymi już krainami Varantu i Nordmaru, więc przychodzi kolej na nieznane jeszcze Wyspy Południowe, na których będzie się toczyć fabuła. Nowy król, w czasie swoich podbojów, z nieznanych przyczyn zmienił swoje zaopatrywania na pewne kwestie i nie myśli tak jak dawniej*. Historia zaczyna się w wiosce Feshyr, gdzie gracz wciela się w Bezimiennego… pasterza. Tak, dobrze przeczytaliście. Pomysł „unikalności” bohatera wydaje się w moim odczuciu mało przemyślany, bo ten ma swój konkretny początek – mieszka w wiosce, podobno ma swoją wybrankę, ale i tak nikt nie zna jego imienia. Trochę to dziwnie się prezentuje. W każdym bądź razie w pewnym momencie główny bohater zostaje zmuszony do opuszczenia wioski, a jak do niej wraca, to zastaje zgliszcza i odpływającą królewską flotę. Taki bieg wydarzeń zmusza nowego Bezimiennego do wyruszenia w drogę.

Świat gry wielkością nie będzie przypominać tego z trzeciej części; bliżej ma mu być podobno do tego z „dwójki”. Postarano się za to o wielkie zróżnicowanie w tym także stref klimatycznych. Zapowiedziano też, że w przeciwieństwie do trzeciej odsłony, nie doświadczy się już nieskrępowanej swobody i niektóre lokacje będą dostępne dopiero po przekroczeniu pewnego wątku fabularnego; tym samym powrót do tych poprzednich ma być niemożliwy. Trochę to strasznie brzmi, ale jednocześnie nie zmienia faktu, że nadal to będzie gra nieliniowa, w której na aktualnym obszarze będzie można biegać, gdzie się chce. Taki zabieg ma utrzymać wątek fabularny w całości i sprawić, że będzie ciekawy.

Wszystkie lasy, jaskinie, ruiny i inne miejsca zapomniane przez cywilizację naturalnie będą zamieszkiwane przez nastawione agresywnie zwierzęta i bestie. Potężniejsi przeciwnicy mają posiadać dodatkowe odporności (oraz wrażliwości) na dany typ ataku. Przykładowo taki kamienny golem obrażenia zadawane przez strzały będzie odczuwał słabiej niż jest to podane w statystykach, ale uderzenia potężnego młota bojowego będą dla niego bardziej śmiercionośne. Balans został zachowany, bo każdą maszkarę będzie się dało zabić niezależnie od wybranej klasy; po prostu starcie w zależności od posiadanego ekwipunku i umiejętności będzie trudniejsze lub łatwiejsze.

Walka to kolejny z najistotniejszych elementów rozgrywki. Dlatego też rzeczą oczywistą jest, że ten środek zabawy musi zostać zrobiony perfekcyjnie, by gra nie zanudzała samymi rozmowami, a starcia z przeciwnikami sprawiały równie dużo frajdy, co poznawanie dobrze napisanego wątku fabularnego. Spellbound postarało się i zaprojektowało całkowicie nowy system walki. Starcia w zwarciu będą bardzo przypominać te z naszego rodzimego "Wiedźmina" – kliknięcie w odpowiednim momencie zaowocuje kolejną, potężniejszą sekwencją ciosów, zaś rozwijanie odpowiedniej umiejętności odblokowywać ma następne kombosy. Dłuższe przytrzymanie klawisza odpowiedzialnego za atak zakończy się powaleniem przeciwnika. Wrogie ataki będą zaś odpierane poprzez blok lub unik.

Korzystanie z broni dystansowych również uległo zmianie, co prawda niewielkiej, ale jednak. Posługiwanie się łukiem bądź kuszą będzie odbywać się na zasadach, które zapoczątkowała trzecia odsłona cyklu – naładować i wystrzelić. Do tego wszystkiego doszła opcja zablokowania celownika na określonym przeciwniku, co ma ułatwić korzystanie z broni dystansowych mniej doświadczonym graczom.

Zaś o magii wiele się nie dyskutuje do dziś. Pewniakiem jest, że ponownie będą powiązane z trzema bóstwami świata gry – Innosem odpowiadającym za ogień, Adanosem dominującym w wodzie i gromowładnym Beliarem. Zaklęcia mają być rozwijane przez drzewka umiejętności, co rodzi przypuszczenia, że Spellbound odejdzie od znanych z dwóch części sagi run i niektórych zaklęć. Bardzo prawdopodobnym jest, że jeden czar będzie miał kilka swoich form. Póki co pozostaje nam czekać do premiery, by móc ocenić ten aspekt walki.

Pewne zmiany zaszły też w ekwipunku. Wiadomo, że ponownie otrzymamy plecak bez dna, który pomieści nawet tonę sprzętu. Zróżnicowanie w sprzęcie ma być duże – mogą wystąpić nawet różne odmiany tego samego pancerza w zależności od lokacji, gdzie jest kupowany. NPC mają reagować na wygląd zewnętrzny bohatera i paradowanie w zbroi wrogiego ugrupowania w centrum ich oponentów ma być już niemożliwe bez ryzyka ataku.

Zadań w grze ma być około 300. Zgodnie ze zapewnieniami twórców, nie będą one odbiegać od schematu poznanego w poprzednich częściach. Oznacza to tyle, że ponownie zabawimy się w kuriera lub rzeźnika niewinnych wilków niepozwalających biednym drwalom na bezstresowe ścinanie drzewa. Zadań o charakterze moralnym również prawdopodobnie nie doświadczymy. Pod tym względem czwarta odsłona niewiele się zmieniła i questów na miarę "Wiedźmina" lub "Dragon Age’a" nie ma się co spodziewać. Zlecenia będą odbierane od wszystkich – od zwykłego chłopa, po przedstawiciela jakiejś gildii, a na poznanych już postaciach kończąc. Tak, nowy Bezimienny w czasie swoich przygód spotka Diego, Miltena, Gorna, Xardasa i wiele innych znajomych twarzy. Ukończenie głównego wątku fabularnego ma odebrać graczowi 30 godzin życia; zadania poboczne wydłużają ten czas do 70 godzin.

Rozwój postaci w "Arcanii" to kolejny element, który ulegnie zmianie w porównaniu z poprzednimi odsłonami cyklu. Tym razem do podniesienia statystyk nie będzie wymagany nauczyciel, których w grze w ogóle nie uświadczymy. Teraz po awansie na wyższy poziom doświadczenia wystarczy otworzyć drzewko rozwoju bohatera i wydać ciężko, aczkolwiek uczciwie, zarobione punkty na atrybuty (dobrze znana siła, zręczność czy mana) i umiejętności, na które składają się techniki bojowe, złodziejskie oraz magiczne. Najpewniej pojawią się też talenty dodatkowe, dobrze znane z poprzednich odsłon (alchemia czy kowalstwo).

Ponownie na sam koniec pozostawiłem sobie aspekt audiowizualny. We wczesnym etapie prac Spellbound zapewniało, że grafika w czwartej odsłonie będzie jeszcze ładniejsza od tej z "Crysisa". Niestety, na słowach się skończyło, a wielki pogromca najpotężniejszych pecetów, FPS studia Crytek, nadal będzie zasiadać na swoim tronie. Gdybym miał oceniać grafikę w "Arcanii" na podstawie publikowanych w sieci zrzutów ekranu (czego to nie lubię robić), to na jej temat mógłbym się wypowiedzieć w pozytywnych słowach. Lokacje prezentują się ładnie, a klimat serii nie uległ zatraceniu. Koszmarnie za to prezentuje się animacja – oglądanie głównego bohatera wykonującego skok znowu wywołuje chorobę oczu. Modele postaci również nie wywołują niekontrolowanego opadu szczęki, a przecież te w zapewnieniach twórców miały właśnie do tego doprowadzać. Cóż, szkoda.

We wstępie tej zapowiedzi pisałem, że "Arcania" jest grą tworzoną dla rynku amerykańskiego i powtórzę się: to fakt. Świadczą o tym takie ułatwienia, jak minimapa wskazująca cel zadania, wykrzykniki latające nad głowami kluczowych NPC-ów czy podpowiedzi w czasie gry. Spellbound zapewnia, że wszystkie te pomoce mogą zostać szybko wyłączone w ustawieniach gry. Nawet grafika została stworzona pod dwa standardy: amerykański i europejski, z których ten pierwszy będzie oferował bardziej żywe i baśniowe kolory.

Oddzielny akapit poświęciłem fajnemu systemowi pór dnia i systemu pogody. W tym pierwszym wypadku nie ma żadnej wielkiej nowości i widzimy, że wędrówka słońca na niebie wpływa na długość i położenie cieni. Inaczej jest z pogodą – w czasie deszczu można zauważyć, jak ogniska i pochodnie same gasną pod wpływem ciężkich kropli wody, woda spływa zgodnie z prawami fizyki czy siła prądu rzeki zmienia się.

Za muzykę w grze odpowiadała założona w 2001 roku niemiecka firma Dynamedion. Ta brała udział w ponad 150 ambitnych projektach, z których można wymienić muzykę do takich gier jak "Sacred", "Spellforce" czy serii "Anno". Spellbound ten aspekt gry bardzo skutecznie ukrywa przed głodnymi informacji fanami, ale jednocześnie zapewnia, że klimat zapewniany przez dźwięk nie ulegnie zmianie. W Polsce czwarty "Gothic" zostanie w pełni zlokalizowany, a swoich głosów ponownie użyczą znane osoby – w roli króla Rhobara III ponownie usłyszymy Jacka Mikołajczaka, Xardas będzie brzmieć jak Tomasz Marzecki, a w rolę nowego Bezimiennego wcieli się Jacek Kopczyński.

"Arcania: Gothic 4" ukaże się na trzy najpopularniejsze platformy – peceta, Xboxa 360 oraz Playstation 3. Premiera odbędzie się jesienią tego roku, ale posiadacze konsol Sony dopiero w pierwszym kwartale 2011 będą mogli zagrać w ten tytuł. Widocznie JoWood zdaje sobie sprawę z powagi sytuacji i nie chce oddać swoim klientom kolejnego babola. Dla studia Spellbound również jest to pierwszy aż tak ambitny projekt, ale nie zmienia to faktu, że niemiecki developer nieźle wywiązuje się z zapewnień. Ostateczny werdykt ponownie jednak zostanie wydany po premierze.